Zaterdag. Op weg naar het centraal station voor een familiebezoek schiet me tot mijn schrik te binnen dat ik helegaar vergeten ben om de Krant Met De Festivalbijlage te kopen! Alvorens af te reizen naar elders in dit land, maak ik een ommetje langs Pathe op het Schouwburgplein om aldaar in de hal de bijlage te scoren. Op deze manier begin ik dit jaar wel ontzettend laat met reserveren. Sinds het festival in massaliteit is toegenomen ben ik gedwongen overgegaan tot vroegtijdig reserveren. En dat alleen omdat ik wachtrijen van welke soort en omvang wil vermijden. Vroegtijdig resereveren is dit jaar bij voorbaat al mislukt.

De heen- en terugreis in de trein worden opgeslokt door het lezen van filmbeschrijvingen en het maken van een eerste selectie. Op deze manier film selecteren is eigenlijk een wonderlijk proces. Even zet ik een aantal voor de hand liggende criteria op een rijtje:

1. Favoriete of anderszins interessante regisseurs verdienen natuurlijk voorkeur.
2. De cinema van bepaalde landen volg ik min of meer.
3. Datzelfde geldt voor onderwerpen. Ik heb een rijtje met favoriete onderwerpen en die films wil ik alleen om het onderwerp al zien.
4. Films waarvan bij voorbaat overduidelijk is dat ze snel zullen uitkomen in het reguliere circuit schuiven naar onderen in de prioriteitenlijst. Maar op deze regel maak ik regelmatig een uitzondering, omdat het zo leuk is om een film al veel eerder gezien te hebben dan de rest van je vriendenkring. (Heerlijk, die alwetende geheimzinnige glimlachjes bij het aan- of afraden van een film.)

Eigenlijk zijn dit allemaal criteria die, behalve mijn specifieke voorkeur, gebaseerd zijn op min of meer objectieve feiten. Tot hier gaat het allemaal nog redelijk logisch, maar eigenlijk is het proces van selecteren veel obscuurder en vooral veel willekeuriger. Bovendien moet ik tot mijn schaamte bekennen dat ik me wellicht te veel laat leiden door de filmbeschrijvingen.

Een paar voorbeelden uit de bijlage van dit jaar:

'Eindelijk een rivaal voor de Rocky Horror Picture Show!" (Hedwig and the Angry Inch)
In eerste instantie word ik enthousiast en nieuwsgierig, maar meteen bekruipt mij het gevoel dat ik wellicht genept word. Hier worden wel erg hoge verwachtingen gewekt en wil ik wel dat zo'n unicum in de cinema een rivaal krijgt? De nieuwsgierigheid wint het in dit geval van mijn scepsis. De film komt uiteindelijk in het wensenlijstje van te bekijken films te staan.

'Synchroonzwemteam begeleid door dolfijnentrainer groeit door tegenspoed en beledigingen tot grote klasse.Japanse highschool-komedie is ode aan Esther Williams, doorzettingsvermogen en strakke zwembroekjes.' (Waterboys)
Waarschijnlijk een lekker hoog camp-gehalte met een aantal elementen die best tot een fijne film zouden kunnen leiden. Vooral die dolfijnentrainer' doet het 'm wel, zeker in combinatie met de ode aan de strakke zwembroekjes. Jammer dat het allemaal zo duidelijk is en bovendien het einde al verklapt is. In mijn hoofd heb ik de film eigenlijk al kunnen maken en uit angst dat mijn versie leuker is dan de echte film, vervalt deze film op het laatste nippertje van de wensenlijst.

'Een ontroerend en droogkomisch liefdesverhaal dat tegelijk een charmante ode aan de filmkunst is. Verlegen jongen die opnames maakt van 'bedreigde geluiden' wordt verliefd op een jonge radiojournaliste.' (One Fine Spring Day)
Nou heb ik het niet zo op liefdesverhalen die ontroeren en charmante ode's aan de filmkunst doen mij een beetje rillen. Het klinkt allemaal veel te liefijk. Normaal gesproken zou deze film bij voorbaat afvallen, maar die 'bedreigde geluiden'. Ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar toch net niet genoeg. Gevaarlijk, maar de film belandt toch op het lijstje en wordt de volgende dag nog gereserveerd.

In ieder geval is het zo dat ik mijzelf in deze eerste logboekbijdrage lekker in diskrediet heb gebracht door te verraden dat mijn selectie van films verdomd weinig met vakkennis te maken heeft en nog veel minder met enige vorm van objectiviteit. Ik trap net zo goed als de amateur-filmfestivalbezoeker in de verkooppraatjes van het programma-krantje geschreven door anonieme tekstschrijvers. (Inmiddels ben ik natuurlijk wel nieuwsgierig geworden naar de mensen die dit werk elk jaar doen en hun smaak.)
Misschien is het daarom dat ik bij het reserveren de neiging heb om de titels van mijn films te fluisteren. Die reserveringsmevrouw van dit jaar heeft misschien een karakteranalyse kunnen maken op grond van de door mij gekozen films. Of nog veel erger, zij is toevallig een filmfreak met vakkennis en heeft allang door dat mijn keuze getuigt van een buitengemeen slechte smaak en van onvergeeflijke domheid! Iets ergers kan ik eigenlijk niet bedenken en toch gniffel ik stiekem van binnen. Het zal vast een spannend festival worden waar ik menigmaal verrast zal worden door mijn eigen keuze of beter gezegd: door mijn eigen onkunde.