Bollywood rules

De laatste voorstelling van mijn eerste echte filmdag zit erop en dat was op de valreep behoorlijk genieten. Ten eerste werd ik meteen in een goede stemming gebracht door 'Freak', een leuke korte animatiefilm. De hoofdfilm was echter ook niet te versmaden. 'The Antman' is namelijk een vermakelijke kitscherige parodie op een combinatie van spaghettiwestern met horrorfilm gelardeerd met een vleugje vechtfilm en een vleugje klassieke liefdesfilm en dat alles in het Duits gesproken. (Even kreeg ik zelfs een warme flashback naar nagesynchroniseerde westerns op de Duitse televisie.) Kortom: het is een parodie op nogal wat genres tegelijkertijd.

De parodie is, bij goed gebruik, wel vaker vermakelijk. Toch maak ik me zorgen. Op het filmfestival zie ik vaker parodieën, remakes, citaten en nieuwe versies van een oud verhaal. Films die stiekem ook over over film gaan, lijken er eerder regel dan uitzondering.

Vervelend is dat een parodie op een parodie een stuk lastiger te maken is. Dus als we een tijd zo doorgaan zijn er geen films meer om te parodiëren, want elke film is al een parodie op een andere film, als het geen parodie op een parodie van een andere film is. Dus laten we hopen dat het gebruik weer een beetje in uit de mode raakt, zodat er nog wat overblijft voor komende generaties makers en toeschouwers. Moeten we dan zolang zonder films over films of is er wellicht een andere oplossing?

Vandaag zag ik ook de twintiger- jaren- stomme- film- klassiek- balletversie van Dracula, compleet met bewegende lippen zonder geluid en tussentiteltjes met de dialoog. De overdreven dramatiek die van regisseur Guy Maddin de overhand heeft gekregen, past perfect bij het Dracula-verhaal. Ook deze film is te categoriseren als parodiek, maar toch is hier iets anders aan de hand. Dans is toch, ook op het witte doek, een ander medium. Het heeft niet dezelfde eigenaardigheden als film.

Niet elke film leent zich dus voor een dansversie. Uit het blote hoofd zijn er in ieder geval twee criteria waaraan een film moet voldoen om voor een dansversie in aanmerking te komen. Ten eerste is het fijn als het verhaal al een beetje bekend is, want dans is bepaald geen handig medium om een genuanceerde verhaallijn neer te zetten. Ten tweede is het praktisch als de dialoog in de film een ondergeschikte rol speelt.

Zo leent bijvoorbeeld 'Pulp Fiction' zich erg slecht voor een dansversie. Eigenlijk zijn het de dialogen die de film mede zo geniaal maken. Volgens mij moet het echter wel mogelijk zijn om er een spetterende musicalversie van te maken. Oh, ik krijg er plotseling helemaal zin in: de dansversies van alle Hitchcocks op dvd. Of opera-'Alien' en 'The A-Team, classical ballet'. Geweldig lijkt me dat. Van elke klassieker kan sowieso een musical of een dansversie gemaakt worden. Stelt u zich eens voor: uw favoriete film in dans en/of zang.

Niet al te enthousiast worden, want dit is natuurlijk geheel geen nieuw idee. In Bollywood doen ze het al tijden. Ik vind het echter tijd worden om dit gebruik over de hele wereld tot dagelijkse praktijk te verheffen. En als ze toch bezig zijn, lijkt het me ook fijn om eens wat westerse versies van klassieke Bollywoodfilms te zien. Voorlopig is er op deze manier weer een ruime voorraad citaat en parodie beschikbaar.