Minimale cinefielen

Hoe komt het dat mensen meerdere films per dag willen en kunnen zien? Het festival is over de helft en ik begin na een filmpje of 20 in het ritme te komen. Toch ga ik me nu verplaatsen in mensen die hooguit één film per dag willen kijken. Ja, echt waar, ze bestaan. En sommigen zijn zelfs mijn beste vrienden.

Maar wat bezield hen die het licht niet hebben gezien? Zij die slechts een film per dag aankunnen. Zijn hun lichamen er niet op gebouwd, zijn hun hersenen niet toegerust, houden ze niet van films, kunnen ze de druk niet aan of zijn ze gewoon langzaam? Is meer dan een film per dag teveel? Maar kan je wel twee tijdschriften op een dag lezen? Of een televisieprogramma en een film kijken? Een feestje bezoeken en een boek lezen? Op een dag met meerdere personen in gesprek? Eigenlijk ben ik er helemaal niet achter wat twee films of meer in de weg zou staan.

De minimale cinefielen, zoals ik ze gemakshalve zal noemen, geven aan dat ze tijd nodig hebben om een film te laten bezinken. Maar wat houdt zo'n bezinkingsproces dan in? Dat komt grofweg neer op: meningsvorming, emotionele en cognitieve verwerking en het geheugen de kans geven om de film te absorberen.

Een mening, daar heb je op zich niet zo heel veel aan. Meestal staat een mening leuke gesprekken achteraf in de weg. Ook de minimale cinefielen lijkt het geen moeite te kosten om direct na de voorstelling middels de scheurkaart aan te geven wat ze van de film vonden. Dat lijkt dus niet het grootste probleem.

Emotionele en cognitieve verwerking is al een stuk lastiger. Toch is het opvallend dat bij het zien van meerdere films achter elkaar het tempo waarin zulks gebeurt behoorlijk opgeschroefd kan worden. Bovendien is er na het filmfestival een zee aan tijd, bijna een heel jaar, om die verwerking te laten doorgaan. Misschien is dat dan ook niet een heel groot probleem.

Het grootste probleem blijkt namelijk het geheugen en vooral het opdiepen van films uit het geheugen. Bij meer films op een dag is zoiets moeilijker. Toch blijkt bij navraag dat ook films die geheel apart van andere films bekeken zijn, net zo goed of slecht onthouden worden, zeker op de langere termijn. Dus de minimale cinefielen hebben als stelregel dat ze de film van voor naar achter moeten onthouden en meten dat vooral op de korte termijn. Inmiddels zijn andere cinefielen erachter gekomen dat zulks vrij onmogelijk is. Eigenlijk zouden die minimale cinefielen eens verplicht een aantal dagen meerdere films moeten zien. Gewoon, om zelf tot deze conclusie te komen. Veel indrukken worden vergeten, dus films ook.

Er is maar éé manier om het geheugen te dwingen: herhaling . Wilt u een film goed inprenten? Bekijk 'm dan een aantal keren. Dat werkt tenminste.

Nu ik dit alles zo opschrijf, blijkt dat ik me toch geheel niet kan inleven in hen die het filmfestival niet aankunnen. Ik bak een eind aan dit stukje om me verder het festival in wringen, zodat ik weer lekker films kan gaan vergeten. En waar bent u eigenlijk mee bezig? Ja, u daar. Heeft u niets beters te doen dan mijn stukkies te lezen? Ga toch films kijken! Of als u dat liever heeft: Ga toch films nog eens bekijken!