Tonio van Vugt
Sculder & Mully op het Festival van de Fantastische Film 2004
fff2004 the card player 125 breed
The Card Player (Italië, 2003)
De Italiaanse horrormeister Dario Argento is al jaren een vaste klant op het festival. Sculder kan zich altijd enorm verheugen op zijn films, dankzij de vaste thema’s die altijd weer terugkomen. Zo kunnen we altijd genieten van de nasynchronisatie, hetzij in het Engels, hetzij in het Italiaans. Dat zorgt voor een sfeertje dat soms beklemmend, maar vaak ook op de lachspieren werkt. Helemaal als er, zoals nu, één Ierse acteur meespeelt die als enige wél te verstaan is. Andere vaste prik is dat het plot vaak draait om een intelligente seriemoordenaar die de hoofdrolspelers telkens weer om de tuin weet te leiden, terwijl hij ondertussen zijn slachtoffers gruwelijk en origineel bewerkt. The Card Player is een hele moderne moordenaar, hij speelt op internet een spelletje poker met de politie, terwijl de webcam op de vrouwelijke inzet staat gericht. Deze opzet leidde bij ons tot een hoop hilariteit. Italianen zijn werkelijk gek op overacting en zowel hun angst (de slachtoffers die onophoudelijk aan het krijsen zijn) als hun overwinning (champagne als er een potje gewonnen wordt, terwijl de killer nog on the loose is) zorgen voor memorabele momenten. Het is Italiaanse pulp die af en toe nog spannend wordt dankzij de meesterhand. Verder is het een grote comedy, met een knaller van een einde. GO!
Eenmalige voorstelling van vrijdag 16 april, in Cinerama 1
fff2004 robot stories 125 breed
Robot Stories (VS, 2003)
Greg Pak is een Aziatische Amerikaan, die op een lijst van '25 filmmakers to watch' prijkt. Dat Aziatische zorgt ervoor dat we alleen maar Aziaten in de hoofdrol zien, wat een behoorlijk gek sfeertje oplevert. Robot Stories bestaat uit vier losse verhaaltjes die, hoe kan het ook anders, om robots draaien. De acteerprestaties die we voorgeschoteld kregen zijn die van een gemiddeld amateurtoneelgezelschap in een suburb en dat maakt dat de emoties niet altijd even sterk overkomen. Zeker als er vrij- of huilscenes aan bod komen leidt dit tot tenenkrommende situaties. De verhaaltjes op zich zijn nog wel aardig, al stelt het einde ervan vaak teleur. Wij beleefden geen spanning, geen lachbuien maar slechts meerdere onderdrukte geeuwen. We willen Greg zeker nog een kans geven als hij met een betere schrijver en cast aan de slag kan, maar voorlopig is het devies: DON’T!
Nog te zien op dinsdag 20, in Cinerama 2
website: robotstories.net
fff2004 willard 125 breed
Willard (VS, 2003)
Wij moeten u eerlijk bekennen het origineel van deze remake niet gezien te hebben, maar dit moet welhaast een betere versie zijn. Deze film is een solistische tour de force van Back to the Future-acteur Crispin Glover, die misschien wel aan een voorzichtige comeback bezig is. De prestatie die hij hier neerzet zorgde voor een uiterst aangename filmervaring. Deze rol is hem natuurlijk op het lijf geschreven: als nerderige outsider sluit hij betere vriendschappen met ratten dan met mensen. Die mensen zijn dan ook zijn - op het zombie-achtige af - zieke moeder en een tiran van een baas (schitterend gespeeld door wie anders ook dan R. Lee Ermey, de drill-instructor uit Full Metal Jacket). Een nu al klassieke scène is als de ratten een kat in huis krijgen. Onder begeleiding van de hit uit het origineel (‘Ben’ van Michael Jackson) komt onze huisvriend jammerlijk om het leven. Zeer sfeervol en gek genoeg weinig bloederig. GO!
Nog te zien op dinsdag 20, in Cinerama 2
website: willardmovie.com
fff2004 malefique 125 breed
Maléfique (Frankrijk, 2004)
De Fransen houden van film en houden van eten. Dat is goed terug te zien in dit knappe gevangenen-vinden-Middeleeuws-spreukenboek-verhaal. Alles speelt zich af binnen de vier gore mure van een, volgen ons, typisch Franse cel. Het Franse komt helemaal naar boven als de vaste celmaten slechts het broodje van hun binnengesmeten gevangenismaal afpikken om zich daarna tegoed te doen aan clandestiene rode wijn en Franse kazen. De gevangenen die ten tonele komen zijn stuk voor stuk schitterende karakters, waarbij Marcus, de man met enorme tieten, de show steelt (Fight Club-flashback?). De bizarre verwikkelingen waarin zij terecht komen hielden ons op het puntje van de bioscoopstoel. Eric Valette maakt het Hellraiser-achtige verhaal tot een echte Fantastische Film die niet gemist mag worden. GO!
Nog te zien op woensdag 21, in cinerama 3
lees verder »
1/2/3