Sculder & Mully op het Festival van de Fantastische Film 2004
The Card Player (Italië, 2003)
De Italiaanse horrormeister Dario Argento is al jaren een vaste klant
op het festival. Sculder kan zich altijd enorm verheugen op zijn films,
dankzij de vaste themas die altijd weer terugkomen. Zo kunnen we altijd
genieten van de nasynchronisatie, hetzij in het Engels, hetzij in het
Italiaans. Dat zorgt voor een sfeertje dat soms beklemmend, maar vaak
ook op de lachspieren werkt. Helemaal als er, zoals nu, één
Ierse
acteur meespeelt
die als enige wél te verstaan is. Andere vaste prik is dat het plot
vaak draait om een intelligente seriemoordenaar die de hoofdrolspelers
telkens weer om de tuin weet te leiden, terwijl hij ondertussen zijn
slachtoffers
gruwelijk en origineel bewerkt. The Card Player is een hele moderne
moordenaar, hij speelt op internet een spelletje poker met de politie,
terwijl de webcam op de vrouwelijke inzet staat gericht. Deze opzet
leidde bij ons tot een hoop hilariteit. Italianen zijn werkelijk gek
op overacting en zowel hun angst (de slachtoffers die onophoudelijk
aan het krijsen zijn) als hun overwinning (champagne als er een potje
gewonnen wordt, terwijl de killer nog on the loose is) zorgen voor
memorabele momenten. Het is Italiaanse pulp die af en toe nog spannend
wordt dankzij de meesterhand. Verder is het een grote comedy, met een
knaller van een einde. GO!
Eenmalige voorstelling van vrijdag 16 april, in Cinerama 1
Eenmalige voorstelling van vrijdag 16 april, in Cinerama 1
Robot Stories (VS, 2003)
Greg Pak is een Aziatische Amerikaan, die op een lijst van '25 filmmakers
to watch' prijkt. Dat Aziatische zorgt ervoor dat we alleen maar Aziaten
in de hoofdrol zien, wat een behoorlijk gek sfeertje oplevert. Robot
Stories bestaat uit vier losse verhaaltjes die, hoe kan het ook
anders, om robots draaien. De acteerprestaties die we voorgeschoteld
kregen zijn die van een gemiddeld amateurtoneelgezelschap in een suburb
en dat maakt dat de emoties niet altijd even sterk overkomen. Zeker
als er vrij- of huilscenes aan bod komen leidt dit tot tenenkrommende
situaties. De verhaaltjes op zich zijn nog wel aardig, al stelt het
einde ervan vaak teleur. Wij beleefden geen spanning, geen lachbuien
maar slechts meerdere onderdrukte geeuwen. We willen Greg zeker nog een
kans geven als hij met een betere schrijver en cast aan de slag kan,
maar voorlopig is het devies: DONT!
Nog te zien op dinsdag 20, in Cinerama 2
website: robotstories.net
Nog te zien op dinsdag 20, in Cinerama 2
website: robotstories.net
Willard (VS, 2003)
Wij moeten u eerlijk bekennen het origineel van deze remake niet gezien
te hebben, maar dit moet welhaast een betere versie zijn. Deze film
is een solistische tour de force van Back to the Future-acteur
Crispin
Glover, die misschien wel aan een voorzichtige comeback bezig is. De
prestatie die hij hier neerzet zorgde voor een uiterst aangename filmervaring.
Deze rol is hem natuurlijk op het lijf geschreven: als nerderige outsider
sluit hij betere vriendschappen met ratten dan met mensen. Die mensen
zijn dan ook zijn - op het zombie-achtige af - zieke moeder en een
tiran van een baas (schitterend gespeeld door wie anders ook dan R.
Lee Ermey, de drill-instructor uit Full Metal Jacket). Een nu
al klassieke scène is als de ratten een kat in huis krijgen. Onder
begeleiding van de hit uit het origineel (Ben van Michael Jackson)
komt onze huisvriend jammerlijk om het leven. Zeer sfeervol en gek
genoeg weinig bloederig. GO!
Nog te zien op dinsdag 20, in Cinerama 2
website: willardmovie.com
Nog te zien op dinsdag 20, in Cinerama 2
website: willardmovie.com
Maléfique (Frankrijk, 2004)
De Fransen houden van film en houden van eten. Dat is goed terug te
zien in dit knappe gevangenen-vinden-Middeleeuws-spreukenboek-verhaal.
Alles speelt zich af binnen de vier gore mure van
een, volgen ons, typisch Franse cel. Het Franse komt helemaal
naar boven als de vaste celmaten slechts het broodje van hun binnengesmeten
gevangenismaal afpikken om zich daarna tegoed te doen aan clandestiene
rode wijn en Franse kazen. De gevangenen die ten tonele komen zijn
stuk voor stuk schitterende karakters, waarbij Marcus, de man met enorme
tieten, de show steelt (Fight Club-flashback?). De bizarre verwikkelingen
waarin zij terecht komen hielden ons op het puntje van de bioscoopstoel.
Eric Valette maakt het Hellraiser-achtige verhaal tot
een echte Fantastische Film die niet gemist mag worden. GO!
Nog te zien op woensdag 21, in cinerama 3
Nog te zien op woensdag 21, in cinerama 3