Deze eigenzinnige Canadese inzending kreeg als high concept-vervloeking de vergelijking met Twin Peaks mee. Saint Martyrs of the damned maakt dat door het tegenvallende einde niet waar, maar komt met name door de prachtige fotografie toch behoorlijk ver. Bovendien is het een subtiel opgebouwde variant op het aloude Frankenstein-complex. Flavian Juste, een sappelende sensatiejournalist, belandt in een naargeestig dorpje waar een hele serie verdwijningen is gemeld. In een mum van tijd is Flavians fotograaf en beste vriend Armand ook verdwenen en wordt hij bezocht door de geest van een dode bruid, die Malvina heet -net als de beide(!) tweelingzusters die het hotel bestieren, waar hij noodgedwongen zijn intrek neemt. Dit is het begin van een een aaneenschakeling van inderdaad Lynchiaanse mysteries. Het verteltempo vermijdt daarbij de platgetreden paden en dat is aangenaam. Zoals gezegd houdt de film die mate van originaliteit niet tot het eind toe vol, maar Robin Aubert is beslist een naam om in de gaten te blijven houden.