‘Fargo’ in Wallonië, luidt de omschrijving van ‘Ordinary Man’, en die zit er niet al te ver naast. Is de vierde film van Vincent Lannoo dan een kopie van deze Coen Brothers-klassieker? Nee, verre van dat. ‘Ordinary Man’ doet aan zijn Amerikaanse verwant denken zoals ‘Calvaire’ aan ‘The Texas Chainsaw Massacre’. Laat die gekke Walen maar hun gang gaan, en het komt allemaal goed. Gewone man Georges heeft een vrouw die vreemdgaat met zijn beste vriend, een meubelzaak die niet loopt en niet heel veel om naar uit te kijken in het leven, behalve dan misschien zijn dochtertje. En oh ja, hij heeft zijn handen vol aan Christine, de vriendin van de man die hij om onduidelijke redenen -per ongeluk- in een vlaag van razernij vermoordde. Want wat doe je met de enige getuige van die moord, wanneer je niet nóg een moord wilt begaan? ‘Ordinary Man’ weet te verrassen met dit simpele gegeven, met plot, spel, regie én het amorele einde. Dat het AFFF-publiek dit blijkbaar ook vindt, blijkt wel: met een score van 8,25 bezet de film de tweede plaats in de poppoll. Ook dat is min of meer verrassend, want ‘Ordinary Man’ is al met al een a-typische AFFF-film.