Het AFFF lijkt steeds meer nadruk te willen leggen op een breed publiek, dat niet alleen voor 'horror' en 'terror' komt. Een andere verklaring voor de door velen uitgekotste'tuincentrum-meetstelecombedrijf'-vormgeving van het affiche en de leader is er niet. Jammer is het dan dat het festival logistiek en organisatorisch niet meegroeit met die beoogde uitdijende belangstelling: te weinig en te trage kassa's die op de eerste dag een halfuur voor de eerste voorstelling pas open gaan zodat men zijn eerste film mist en alleen kaartjes voor de eerste twee dagen kon halen; de immens populaire Terry Gilliam - omgeroepen als Terry Williams!!!- in een veel te kleine zaal zodat veel mensen met een kaartje er niet in konden; te weinig ruimte tussen de programmering van de films, etcetera. Dit is hopelijk het laatste jaar dat deze kinderziektes de kop opsteken, want anders is het festival straks niet alleen meteen weer een deel van zijnnieuwe publiek kwijt, maar kan het ook afscheid nemen van een deel van de oude kern.
Gelukkig is Pan's Labyrinth niet alleeen een drievoudig oscar- en BAFTA-winnaar, maar ook een openingsfilm die het festival in al zijn facetten recht doet. Een publieksfilm, uiteraard, maar wel een met een venijnig zwart randje en die het fysieke ongemak niet schuwt. Het is de tweede film die de Mexicaanse regisseur Guillermo Del Toro maakte over de Spaanse burgeroorlog - de eerste was The Devil's Backbone. Samen met Cronos rekent hij deze twee Spaanstalige films tot zijn persoonlijke oeuvre, terwijl films als Hellboy en Blade 2 de rekeningen betalen. Hoewel het grootste deel van Pan's Labyrinth een verzetsfilm is, vormt de prachtig vormgegeven, met prijzen overladen fantasiewereld van het meisje Ophelia de kern. In deze wereld kan ze ontsnappen aan een van de grootste monsters die ik in lange tijd op het witte doek zag: haar stiefvader, een sadistische kapitein in het leger van Franco die er niet voor terugdeinst om mensen in de rug te schieten en vrouwen en andere weerlozen te martelen. Die martelingen vinden dan wel buiten beeld plaats, de resultaten worden desalniettemin plastisch in beeld gebracht. En zo kon ook de ouwe garde van het AFFF-publiek terugkijken op een geslaagde openingsfilm - met een uiterst dramatische slotnoot, dat wel.

Pan's Labyrinth draait na het festival in de Nederlandse bioscopen.