Ik heb een zwak voor films van striptekenaars. Okay, ook voor stripverfilmingen (hoe wisselend van kwaliteit die ook vaak mogen zijn), maar als stripmakers films gaan maken, weet je zeker dat er vrijwel altijd iets bijzonders volgt. Omdat stripmakers vanuit een ander idioom denken dan klassieke filmmakers. Ze zijn vrij - of liever gezegd vrijer - van de conventies die het medium gewoonlijk hanteert. En dikwijls fantasierijker, juist omdat ze de regels vaak niet kennen.

Dat bevestigde ook Joann Sfar na afloop van zijn biopic over Serge Gainsbourg, Gainsbourg (Vie héroïque), die maandag 15 maart in Rialto Amsterdam in bijzijn van de regisseur zelf in première ging. Tijdens de geanimeerde Q & A vertelde hij levendig over hoe hij zijn crew ertoe bracht die conventies los te laten. Hij deed dat aan de hand van illustraties die hij ter plekke tekende. ‘Ik wilde het shot van Lucy Gordon, die Jane Birkin speelt, als ze wegloopt van Gainsbourg in beeld brengen op een manier waarvan mijn crew zei dat zoiets niet mogelijk was. Dus schoten we de scène op de manier waaraan zij de voorkeur gaven. Nadat we talloze takes gemaakt hadden, waren zij ook wel bereid om het een keer op mijn manier te proberen. Die scène is uiteindelijk in de film beland.’ Gelukkig maar, omdat juist de hand van Sfar de film zo origineel maakt. Net als in MirrorMask (2005) van collega-stripmaker David McKean zijn fantasie en werkelijkheid in Vie héroiqueingenieus in elkaar gevlochten, terwijl de film toch oorspronkelijk blijft.

Neem bijvoorbeeld de dubbelganger. Om de dualiteit van Gainsbourgs persoonlijkheid te illustreren gebruikt Sfar een imaginair personage dat de naam Gueule (Smoel) draagt: de personificatie van Gainsbourgs extremere eigenschappen. Gueule zal een drijvende kracht in zijn artistieke loopbaan worden - en hem tegelijkertijd in grote problemen brengen. Drank, vrouwen - bij voorkeur getrouwd - de aanvaringen met de gevestigde orde, de drang tot provocatie en zelfdestructie: Gueule is er de bron van. Die splitsing tussen de aanvankelijk schuchtere Lucien Ginsburg, die als Serge Gainsbourg tot Frankrijks grootste chansonnier zal uitgroeien, en zijn theatrale alter ego Gueule (beeldschoon vormgegeven in de stijl die Sfar ook als striptekenaar hanteert) werkt feilloos.

Voor een groot deel is dat ook te danken aan de geweldige cast. Zowel titelrolvertolker Eric Elmosnino als Kacey Mottet Klein die Gainsbourg op jonge leeftijd speelt, ZIJN Gainsbourg. Uiterlijk, mimiek, charisma. De helaas tragisch aan haar einde gekomen Lucy Gordon (ze pleegde zelfmoord voor de film uitkwam) zet een prachtig worstelende en breekbare Jane Birkin neer. Doug Jones wekt ondanks zijn expressiehandicap (zijn kostuum) de stripfiguur Gueule tot leven. En wat betreft Brigitte Bardot: ik zag het verschil niet toen Laetitia Casta haar entree maakte.

De filmbeelden zijn bovendien adembenemend: stuk voor stuk waard om een voor een te bekijken, als ware het een strip. En nee, een groot publiek zal de film dan waarschijnlijk niet gaan trekken, daar is hij net te afwijkend, fantasierijk en ja, vreemd voor. Maar dat zou hij wel verdienen.

Gainsbourg (Vie héroïque) draait sinds 15 maart in de Nederlandse bioscopen. Lees ook Natasja's verslag van de première en soirée

.