Acteurs hebben een houdbaarheidsdatum. Ze blijven maar een x aantal films leuk, en het vervelende is dat je ze niet kan weggooien wanneer ze muf gaan ruiken. Als je pech hebt, zie je ze nog jaren lang terug: Tom Cruise, Nicholas Cage, Ben Affleck en noem ze maar op. De houdbaarheid verschilt per acteur. Bij De Niro en Nicholson was dat een film of tien, Brad Pitt en John Malkovich acht, Mickey Rourke drie (en twintig jaar later nog een). Ryan Gosling twee, en Benedict Cumberbatch moeten we nog even afwachten.
Een acteur die momenteel een beetje tegen z'n datum aanzit, is Mads Mikkelsen. Hij heeft een paar prima films gedaan, zoals Valhalla Rising en Jagten, en met zijn reptielenblik en underacting-diploma komt hij reuze stoer (voor mannen) en interessant (voor vrouwen) over. Maar als hij zijn credibility en houdbaarheid niet kwijt wil, moet hij geen rollen meer aannemen in films als The Salvation.



The Salvation is een western volgens het boekje, maar dan wel een heel saai boekje. Er is een houten stadje met een saloon, er zijn boeren, burgers en boeven, en het gaat om keiharde wraak. Er gaan heel veel mensen dood, waaronder ex-voetballer Eric Cantona, maar op een enkele scène na blijft de Deense regisseur Kristian Levring keurig binnen de lijntjes. Prachtige beelden, dat wel, en Mikkelsen zet een heel acceptabele Clint Eastwood neer, maar je krijgt het idee dat het scenario is gegenereerd door een computerprogramma dat ze eerst vijftig westerns gevoerd hebben: sommige scènes ontwikkelen zich zo voorspelbaar dat het lachwekkend wordt. Je hoort wel zeggen dat de betere filmschrijvers tegenwoordig allemaal voor de tv gaan werken, om al die ellenlange series een beetje boeiend te houden. The Salvationdoet vrezen dat dat waar is.

The Salvation draait vanaf vandaag in de Nederlandse bioscopen.