Jo Figon, een smoezelige, zelfingenomen uitgever van fotoromans (naar eigen zeggen een 'voyou') , wil een film maken over de dekolonisatie en benadert hiervoor de excentrieke Franse regisseur Georges Franju (bekend van zijn meesterwerk Les Yeux sans Visage). Zijn geldschieter wordt de Marokkaanse oppositieleider Mehdi Ben Barka, begin jaren 60 de hoop van Afrika en kwa postuur, neus en uitstraling (in de film, ten minste) de evenknie van Charles De Gaulle. En dus net iets te staatsgevaarlijk. De film wordt door de Franse staat echter gebruikt om Ben Barka in Parijs te arresteren en op zijn Pinochets te laten verdwijnen. Welke rol speelde Figon precies in dit complot? Het beladen thema biedt voldoende stof voor een van paranoïa zinderende film, maar door de stugge, onhandige narratief is daar slechts weinig van te merken. Een gemiste kans.