Filosoof, psycho-analist en filmliefhebber Slavoj Zizek toont zijn visie op de menselijke ziel aan de hand van diverse filmfragmenten, daarbij gretig referend aan Freud. De filmindustrie is een paternalistische wereld, waarin de man bang is van de moederfiguur én haar tegelijkertijd wil neuken (en dus in één moeite door de vaderfiguur wil vermoorden, maar dat spreekt uiteraard voor zich). Zó, en niet anders, dienen we Hitchcocks ‘The Birds’ te zien (waarin de agressieve vogels niet alleen een wraakzuchtige Moeder Natuur representeren, maar jaloerse moeders in het algemeen), of de voyeuristische seksscène uit David Lynch’s ‘Blue Velvet’. Het zijn regisseurs waar Zizek wel raad mee weet, maar ook Disney, Chaplin en William Friedkin komen aan bod. Vraag: Hoe bewust is de filmmaker zich van zijn eigen psyche? (Antwoord: David Lynch is zich zéér zeker bewust van waar hij mee bezig is.)
In het begin van deel 1 zegt de onverbeterlijk slissende Zizek in Oost-Europese filmboevenaccent, daarbij referend aan ‘The Matrix’ waarin Neo twee pillen krijgt aangeboden, een die de illusie in stand houdt en een die de waarheid toont: ‘I want a third pill, one that enables to perceive the reality within illusion itself.’ Of Zizeks realiteit de ware is, mag u als kijker zelf uitmaken. Humor en zelfrelativering heeft de man in elk geval, en als bonus neemt hij de kijker mee naar de locaties waar de besproken films werden opgenomen (althans, ook dat blijkt een illusie, want de meeste locaties zijn in een Nederlandse studio nagebouwd). En zelfs als u het hartgrondig met hem oneens bent, is ‘The Pervert’s Guide To Cinema Part 1 & 2’ een mooie aanleiding om klassiekers als ‘Vertigo’ en ‘Snow White’ weer eens opnieuw te zien. Al dan niet met andere ogen.

Nog te zien: ma 30-1 19:45 Cinerama 7 • wo 1-2 16.15 Pathé 2