“One, two three four, what's underneath the floor. One, two three four, what's underneath the floor. Pretty little face, pretty little eyes, big fat belly, birthing out flies.” Singer-songwriter Mirel Wagner grijpt je aandacht al bij die eerste woorden. Haar ontspannen stem, begeleid door een akoestische gitaar brengt opvallende teksten die in een sobere uitvoering de aandacht krijgen die ze verdienen. Haar titelloze debuut in 2012 maakte grote indruk. Twee jaar later staan er alweer tien zeer sterke liedjes op de plaat. Het tempo is traag, de sfeer is erg donker en melancholiek. De titel zet al de toon: dit is geen vrolijke plaat. Maar wat een persoonlijkheid!

Mirel Wagner groeide op in Helsinki, na adoptie uit Ethiopië toen ze anderhalf jaar oud was. Ze voelt zich 100% Fins, maar haar muziek klinkt alles behalve Fins. Haar liedjes sluiten naadloos aan bij Amerikaanse singer-songwritertraditie van Leonard Cohen via Lisa Germano en Nick Drake (okee, een Brit) naar Michael Gira (Swans). Wie wel van dergelijke rauwe poëzie houdt kan deze plaat blind kopen. De gitaarcomposities zijn eenvoudig en repetitief, maar zeker niet saai. Af en toe is er wat piano en cello toegevoegd. Er is veel ruimte voor stilte. De plaat duurt helaas maar een half uur. Dan nog maar een keertje want hier krijgen we niet snel genoeg van. Ze treedt 14 september op in de Rotterdamse club Bird. Gaat dat zien. The Dirt staat op YouTube. “The can't drink drink the dirt, even if you wanna / You can't eat the dirt, even if you wanna / You can't breathe the dirt, even if you wanna / But you'll be in the dirt, you'll be the dirt.”
Oak Tree is eveneens te horen op YouTube.