Nick Palumbo
11-06-2005 00:00 Filmmuseum Cinerama 1
Stelling: ‘een film is in beginsel slecht, tot het tegendeel
bewezen is’.
Deze keer: Een se-rie-moor-de-naars-film! Kon u niet iets originelers
bedenken, meneer Palumbo?
De toets: Een film die zo controversieel, ziek en bloederig is, dat ze hem niet in The Night Of Terror durfden te programmeren: dat belooft wat, dus gingen we er eens goed voor zitten. Na afloop lag er slechts één vraag op onze lippen: waartoe dient dit alles? Of, zoals de Engelsen zo toepasselijk zeggen: what’s the bloody point? Seriemoordenaar Sven Garrett jaagt er volgens de catalogus in anderhalf uur 30 slachtoffers doorheen, maar we waren eerlijk gezegd halverwege een beetje de tel kwijt. Het is niet zozeer het geweld dat ging tegenstaan, maar het lineair vertelde verhaal, waarin nauwelijks enige ontwikkeling zit. Er wordt geen enkele empathie gekweekt met de moordenaar of zijn slachtoffers, zoals dat in films als ‘Ed Gein’ en ‘Henry, Portrait Of A Serial Killer’ wel gebeurde, ondanks de harde, realistische sfeer van die films. En daar ligt één van de grootste problemen van ‘Murder-Set-Pieces’: Palumbo’s pogingen om de motieven van de moordenaar te verklaren werken averechts. Dus je grootvader was een nazi, en je moeder je hield ervan om in flashbacks met haar kontje te draaien op de treinrails? Nou en? Vermoord je daarom kleine meisjes en draag je slechte poezie voor terwijl je je slachtoffers martelt? Kom kom, meneer Palumbo, kom er nu maar eerlijk voor uit dat je gewoon sleazy exploitation beoogde, en zelfs daar niet in geslaagd bent. Want net als het interessant gaat worden met een kettingzaag, wordt er laf weggedraaid met de camera. En ook de thrillerachtige wending aan het slot komt minstens een uur te laat, in elk geval voor mijn luid snurkende buurman.
‘Murder-Set-Pieces’ is niets anders dan grafische porno, maar dan heel slechte. Enig lichtpuntje in de film is de kleine bijrol van Tony ‘Candyman’ Todd als eigenaar van een pornoshop, waar Garret om de snuff-movie ‘Nutbag’ vraagt (Palumbo’s debuutfilm). In de tirade die volgt laat Todd zien als enige wel te kunnen acteren.
Eén van de weinigen die een ontmoeting met Garrets personage overleeft is een baby, vermoedelijk een cameo van de regisseur. Is meteen ook verklaard waarom hij ter elfder ure heeft afgezegd voor het festival. Jammer, want we hadden een paar pittige vraagjes voor hem...
Nog te zien op zondag 12-06 om 20:00 uur in Melkweg Cinema
De toets: Een film die zo controversieel, ziek en bloederig is, dat ze hem niet in The Night Of Terror durfden te programmeren: dat belooft wat, dus gingen we er eens goed voor zitten. Na afloop lag er slechts één vraag op onze lippen: waartoe dient dit alles? Of, zoals de Engelsen zo toepasselijk zeggen: what’s the bloody point? Seriemoordenaar Sven Garrett jaagt er volgens de catalogus in anderhalf uur 30 slachtoffers doorheen, maar we waren eerlijk gezegd halverwege een beetje de tel kwijt. Het is niet zozeer het geweld dat ging tegenstaan, maar het lineair vertelde verhaal, waarin nauwelijks enige ontwikkeling zit. Er wordt geen enkele empathie gekweekt met de moordenaar of zijn slachtoffers, zoals dat in films als ‘Ed Gein’ en ‘Henry, Portrait Of A Serial Killer’ wel gebeurde, ondanks de harde, realistische sfeer van die films. En daar ligt één van de grootste problemen van ‘Murder-Set-Pieces’: Palumbo’s pogingen om de motieven van de moordenaar te verklaren werken averechts. Dus je grootvader was een nazi, en je moeder je hield ervan om in flashbacks met haar kontje te draaien op de treinrails? Nou en? Vermoord je daarom kleine meisjes en draag je slechte poezie voor terwijl je je slachtoffers martelt? Kom kom, meneer Palumbo, kom er nu maar eerlijk voor uit dat je gewoon sleazy exploitation beoogde, en zelfs daar niet in geslaagd bent. Want net als het interessant gaat worden met een kettingzaag, wordt er laf weggedraaid met de camera. En ook de thrillerachtige wending aan het slot komt minstens een uur te laat, in elk geval voor mijn luid snurkende buurman.
‘Murder-Set-Pieces’ is niets anders dan grafische porno, maar dan heel slechte. Enig lichtpuntje in de film is de kleine bijrol van Tony ‘Candyman’ Todd als eigenaar van een pornoshop, waar Garret om de snuff-movie ‘Nutbag’ vraagt (Palumbo’s debuutfilm). In de tirade die volgt laat Todd zien als enige wel te kunnen acteren.
Eén van de weinigen die een ontmoeting met Garrets personage overleeft is een baby, vermoedelijk een cameo van de regisseur. Is meteen ook verklaard waarom hij ter elfder ure heeft afgezegd voor het festival. Jammer, want we hadden een paar pittige vraagjes voor hem...
Nog te zien op zondag 12-06 om 20:00 uur in Melkweg Cinema
Reacties
Nog geen reacties.
Reactie toevoegen