De muziek in deze Daily Webhead is natuurlijk van Marco Raaphorst.
Van 7 t/m 11 september vindt de zesde editie van het BUT filmfestival plaats. Wie tijdens de Stripdagen van Breda een overdosis strips oploopt, kan elders in de stad een filmpje pikken van het obscure soort: BUT staat namelijk voor B-movies, Underground en Trash.
Het BUT Film Festival richt zich op de films die het niet van hun budget moeten hebben, maar des te meer van het enthousiasme van de makers. Geen gewilde camp, maar oprechte films met ideeën cq. een steekje los. Daarnaast zijn er speciale gasten. Op eerdere edities waren dat legendes als John Waters en Jörg Butgereit; dit jaar zullen Martin Degville (ooit zanger van Sigue Sigue Sputnik) en de man die de term 'cinema of transgression' muntte, undergroundregisseur Nick Zedd, van de partij zijn.
De Duitse Stripauteur Fufu Frauenwahl, die geregeld in Zone 5300 en Pulpman bijdraagt, zal een installatie van doodskisten (met inhoud) in elkaar zetten. Andere kunstenaars die het festival bijkleuren zijn Joost Halbersma, Erik Alkema en animator Dirk Verschure. Muziek zal er ook zijn, en wel metal van Botulism, Walpuris Nacht en Cirith Gorgor, plus de controversiële Franse viespeuk Jean-Louis Costes.
Als voorproefje zal in Roodkapje te Rotterdam vanavond, woensdag 24 augustus, een preview worden gehouden, aanvang om 19:30u. Na een introductie zal de Japanse film Phantom of the Town van Hiroshi Toda vertoond worden. Geïnteresseerden dienen zich op te geven bij de organisatie: post@butff.nl
Houd voor meer informatie de website in het oog: www.butff.nl
Zone 5300 geeft weg: 5 keer 2 kaarten voor BUTFF!
In samenwerking met BUTFF geven wij vijf keer twee kaarten weg voor een film naar keuze tijdens het festival. Alles wat u hoeft te doen is ons een mailtje sturen met als subject ‘BUTFF 2011’ en (belangrijk!!!) vermelding van uw volledige naam en adres én naar welke film u wilt en op welke dag. Sluitingsdatum actie: woensdag 31 augustus om 12.00 uur. Prijswinnaars krijgen direct bericht.
Een ghostwriter (Ewan McGregor) krijgt de opdracht om het manuscript van voormalig premier Lang (Pierce Brosnan) te herschrijven tot een leesbaar boek. Zoals hij zelf bijdehand opmerkt nadat hij het dikke manuscript, dat overigens streng bewaakt wordt, voor het eerste heeft gelezen: 'All the words are there, they are just in the wrong order.' In dat opzicht is het boek exemplarisch voor het leven van Lang dat ook behoorlijk overhoop ligt. Lang wordt ervan beschuldigd terreurverdachten illegaal te hebben uitgeleverd aan de CIA. Er dreigt een rechtzaak voor deze oorlogsmisdaad. Daarnaast is de eerste Ghostwriter die aan het project verbonden was, op mysterieuze wijze om het leven gekomen. Genoeg reden dus voor de nieuwe ghostwriter om aan de woorden van Lang te twijfelen en op onderzoek te gaan.
Blair & co.
Het script van The Ghost Writer werd gepend door Robert Harris en Roman Polanski. Ze baseerden zich op het boek The Ghost van Harris, de schrijver en journalist die zich liet inspireren door Tony Blair en zijn bondgenootschap met Bush Jr. Al zal de grote onthulling in het boek, niet iedereen als logisch of waarheidsgetrouw overkomen.
Regisseur Polanski houdt de spanning goed vast in deze vrijwel geweldloze thriller. De locatie aan de kust, het duinlandschap en de woest kolkende zee, en het prachtige moderne huis waarin Lang en zijn staf verblijven, verhogen de claustrofobische sfeer en onderstrepen de geïsoleerde positie van de oud-premier. Enkele goed getimede sarcastische oneliners bieden lucht in de adembenemende zoektocht naar de waarheid. Een van de vorige schrijfklussen van de ghostwriter was de autobiografie van een goochelaar getiteld: I came, I sawed and conquered. Van dat niveau dus. Niet alleen the Ghost maakt bijdehante opmerkingen, eigenlijk weet ieder personage zijn mondje goed te roeren.
De photoshopper in het art department verdient wel een tik op de vingers: de foto's waarin personages bij elkaar geplakt zijn om een gezamenlijk verleden te suggereren zien er erg nep uit. Saillant detail: we horen nooit wat de echte naam van The Ghost is. De schrijver blijft in dat opzicht anoniem, zoals het hoort bij ghostwriters.
The Ghost Writer, Frankrijk, Duitsland, UK
Regie: Roman Polanski
Met: Ewan McGregor, Pierce Brosnan, Olivia Williams, Kim Cattrall, James Belushi, Timothy Hutton
Nu op DVD: DFW.
Aan ons de schone taak om uit de competitie van de opdrachtfilms en de design competitie de films uit te kiezen die wij het beste vonden. Natuurlijk is 'de beste' een arbitrair iets. Had er drie andere professionals neergezet en die waren wellicht met een andere uitslag gekomen. Niet dat een ramp zou zijn: de programma's bevatten namelijk genoeg goede animaties die aandacht verdienen.
Met opgeheven hoofd en zonder te blozen hebben we de onderstaande titels gekozen. Zaterdagavond was de grote prijzenceremonie op KLIK!, die geheel volgens de traditie van dit festival verliep: genoeg ruimte voor een grap, een ietwat verontrustende Elvis-imitatie van de presentator en het geluid van honderden klikkers in de zaal. (Bij dit festival applaudisseert men niet, maar klikt men op een plastic beestje om de goedkeuring te laten blijken.) Bovenal was de uitreiking snel en doeltreffend.
In de Competitie Opdrachtfilms
is Diesel - Safe for work fruity porn van The Viral Factory de grote winnaar geworden. Aan de basis van deze animatie ligt een prachtig concept. Zo eentje die je zelf bedacht had willen hebben. Prima uitgevoerd en erg grappig. En daarbij: het gaat over porno, dat leek ons reden genoeg.
In deze competitie waren er twee titels die we een eervolle benoeming hebben gegeven. Ten eerste Cotton van Danny Ilario in opdracht van We can help us, een marionettenfilm waarin een zeer gevoelig onderwerp, namelijk depressieve tieners, op een subtiele manier is verbeeld. En dan Blockhead - The Music Scene van Anthony Francesco Schepperd, een videoclip met een punky attitude en visuele poëzie. Dat laatste is iets waar veel animators naar streven,maar waar slechts weinigen in slagen.
In de Competitie Design is N.A.S.A. - A Volta van Alexei Tylevich de winnaar geworden.
De maker van deze visueel verbluffende animatie is een goede vriend van Tommy Pallotta, een van de juryleden. Iets wat we voor de grap als een van de redenen bij de ceremonie noemden. Maar als dat niet het geval was geweest, dan hadden we deze originele clip alsnog gekozen.
Een andere videoclip van N.A.S.A., namelijk Spacious thoughts van Fluorescent hill, gaven we graag een eervolle vermelding. De opdrachtgever van de N.A.S.A video's verdiende in onze ogen ook een prijs, want die heeft duidelijk smaak voor goede animaties.
De film Wolle van Wolfgang Hückel kreeg ook een eervolle vermelding omdat de filmmaker op intelligente wijze het filmframe als narratieve middel gebruikt. Daarbij stond de tekenstijl ons erg aan, en de gelaagdheid van het verhaal.
En verder ging de Political Animation Award naar Spin van Max Hattler.
De International Short Award naar The Bellies van Philippe Grammaticopoulos.
En was de de International Student Award voor The Itch van Patrick Schoenmaker. Zie ook de site van KLIK! voor toelichting bij de prijzen en de laatste updates.
Zondagavond om 20:00 uur waren alle winnaars te zien in het programma Best of KLIK!
De afgelopen tijd buzzde het internet over de nieuwe Spiderman-film. Regisseur Sam Raimi en acteur Tobey Maguire hebben inmiddels de handdoek in de ring gegooid. Er waren wat scriptproblemen zoals de studio het noemde, en waarschijnlijk konden de filmmaker en de filmstudio het niet met elkaar eens worden over de koers die gevaren moest worden voor het vierde deel uit de serie. Dat een film vol compromissen tot een mislukking kan leiden, bewees Spider-Man 3 die het slechtst werd ontvangen van de reeks. En terecht, want het was een janboel van karakters, slecht uitgewerkte plotlijnen en vooral een onevenwichtige combinatie tussen drama en humor. Inmiddels is er een reboot aangekondigd. Aan de ene kant is dat jammer, aan de andere kant juich ik de vervanging van Sam Raimi door Marc Webb juist toe.
In plaats van dezelfde koers te blijven varen koos Columbia Pictures ervoor om de serie te rebooten, oftewel, opnieuw te starten. In een persbericht maakten ze bekend dat het verhaal van Peter Parker weer op de middelbare school zal beginnen:
'Culver City, CA (January 11, 2010) — Peter Parker is going back to high school when the next Spider-Man hits theaters in the summer of 2012. Columbia Pictures and Marvel Studios announced today they are moving forward with a film based on a script by James Vanderbilt that focuses on a teenager grappling with both contemporary human problems and amazing super-human crises.
The new chapter in the Spider-Man franchise produced by Columbia, Marvel Studios and Avi Arad and Laura Ziskin, will have a new cast and filmmaking team. Spider-Man 4 was to have been released in 2011, but had not yet gone into production.'
Recent werd aangekondigd dat regisseur Marc Webb - what's in a name - de reboot van Spiderman onder zijn hoede zal nemen. Webb, wie is dat, vraagt u zich wellicht af. Nou die bracht ons vorig jaar nog het verfrissende (500) Days of Summer.
Via een persbericht lieten Columbia Pictures en Marvel Studio's weten dat Webb erg in zijn nopjes is met zijn nieuwe baan:
'This is a dream come true and I couldn’t be more aware of the challenge, responsibility, or opportunity. Sam Raimi’s virtuoso rendering of Spider-Man is a humbling precedent to follow and build upon. The first three films are beloved for good reason. But I think the Spider-Man mythology transcends not only generations but directors as well. I am signing on not to ‘take over’ from Sam. That would be impossible. Not to mention arrogant. I’m here because there’s an opportunity for ideas, stories, and histories that will add a new dimension, canvas, and creative voice to Spider-Man.'
Aan de ene kant is het te betreuren dat we Tobey Maguire niet meer terugzien als het webhoofd. Zijn performance in de eerste drie films was zeer verdienstelijk. Ook viel er veel te genieten van Raimi's interpretatie van de Spiderman-strips. Vooral Spider-Man 2 mag genoemd worden als een van de beste superhelden-films ooit, met een solide plot en uitermate overtuigend spel van Maguire, James Franco als Harry Osborn en Alfred Molina als Doctor Octopus. Wat mij ook spijt is dat we Dylan Baker nu niet zullen terugzien. Baker speelde in de trilogie Dr. Curt Conners die in de strip verandert in het monster The Lizard. Zijn vaste aanwezigheid in de serie wees erop dat Conners uiteindelijk het serum in zou nemen dat zijn leven voorgoed zou veranderen. Die verhaallijn had ik nog graag uitgespeeld gezien, in het bijzonder omdat er geen groter contrast kan zijn tussen het vriendelijke voorkomen van Baker en de monsterlijke verschijning van The Lizard.
Voordat Spider-Man 4 werd afgeblazen werd bekend dat John Malkovich The Vulture zou gaan spelen. Dat beloofde veel goeds: niet alleen is de oude Vulture een interessante schurk, als zo'n personage wordt vertolkt door een zwaargewicht als Malkovich mag je wat vuurwerk op het witte doek verwachten. Helaas zullen we nu nooit weten hoe hij het er vanaf zou hebben gebracht.
Nieuwe ronde, nieuwe Spiderman
Aan de andere kant juich ik een reboot juist toe en niet alleen omdat het
derde deel zo duidelijk de plank missloeg. Raimi herhaalde zichzelf vaak in
de drie films. Het was irritant dat hij iedere keer Mary Jane weer liet
ontvoeren door de schurk om zo Spidey uit zijn web te lokken. Niet alleen
werd deze slimme en aantrekkelijke meid daardoor gereduceerd tot het niveau
van Lois Lane (die moet van alle geliefden uit de superheldenstrips wel het
meeste zijn ontvoerd in haar carrière). Ook is het ontvoeren van het
liefje van de held een verschrikkelijk cliché en om hier tot
driemaal toe op terug te vallen getuigt van creatieve armoede. Ook het
gedweep tussen de aantrekkingskracht tussen Peter en Mary Jane en het
daarna geforceerd kreupel laten lopen van de relatie werd ook erg
sleets.
Kortom, wat mij betreft was het wel meer mooi geweest met het Raimi-, Maguire- en Dunst-team. Laat Sam Raimi maar weer lekker horrorfilms draaien, want daarin weet hij goed zijn weg te vinden.
Er zijn nog een paar andere redenen te bedenken om enthousiast te worden van het idee van een reboot. Hoewel Webb vooral videoclips op zijn naam heeft staan, wist hij zoals gezegd met (500) Days of Summer de filmliefhebber op positieve wijze te verrassen. Hoewel één goede film nog geen garantie is dat Webb klaar is voor een dergelijk groot project.
Ervan uitgaande dat hij weet wat hij doet, zal Webb het personage Peter Parker ongetwijfeld door een frisse blik aanschouwen. En er is genoeg materiaal om uit te kiezen. In 2000 begon Marvel met de serie Ultimate Spiderman, een serie gericht op een jong publiek dat een hedendaagse versie van Spiderman kreeg voorgeschoteld. Schrijver Brian Michael Bendis maakte van Parker weer een frisse tiener en herschreef diens geschiedenis naar eigen inzicht. Ongetwijfeld liet scenarist Jamie Vanderbilt, waar Webb mee aan de slag gaat, zich inspireren door de verhalen van Bendis en zal het nieuwe script een combinatie zijn van Ultimate Spiderman en de officiële geschiedenis van het webhoofd.
Het is alleen te hopen dat men niet te lang op de oorsprong van Spiderman blijft hangen. Dat verhaal kennen we nu wel. Wat mij betreft kan in een korte flashback worden vertelt hoe Parker zijn spinnenkrachten krijgt. Ook laat Bendis naar mijn smaak Parker te vaak ontmaskeren in Ultimate Spiderman. Ook iets wat Webb beter achterwegen kan laten, daar de vele ontmaskeringen het wel heel moeilijk maakt te geloven dat Spiderman gewoon met zijn werk kan doorgaan.
Een laatste voorlopige kanttekening
Is de wereld klaar voor een reboot van Spiderman? Met het grote aantal
superheldenfilms dat ons nog staat te wachten is een verzadiging van de
markt geen onrealistisch scenario. Misschien is het dan ook te vroeg voor
een nieuwe versie van Spiderman in 2012. Persoonlijk kan ik er geen genoeg
van krijgen en zie ik tien keer liever een film van dit genre dan de
gemiddelde meuk die tegenwoordig in Hollywood wordt geproduceerd (met een
beetje pech nog gepresenteerd in 3D ook.)
We gaan zien hoe het Webb zich de komende jaren ontvouwt.
De Amerikaanse filmmaker en scriptschrijver John Hughes is niet meer. Donderdag 6 augustus overleed hij op 59-jarige leeftijd aan een hartaanval in New York. Wederom een droevige dood van een creatieve grootheid dit jaar.
Met films als Pretty in Pink, The Breakfast Club en Ferris Bueller’s Day Off, sprak hij de jongeren van de jaren tachtig aan. Hughes toonde ons innemende, gewiekste tieners met al hun angsten en onzekerheden en rebelsheid. Hij introduceerde acteurs als Molly Ringwald, Anthony Michael Hall, Ally Sheedy en Judd Nelson. Van de tienerflicks maakte The Breakfast Club op mij persoonlijk de grootste indruk. Het is ook nu nog boeiend om te zien hoe Hughes de tieners met uiteenlopende karakters naar elkaar toe laat groeien tijdens een zaterdag nablijven op school. Al ben ik Hughes ook zeer dankbaar voor het casten van Kelly LeBrock in Weird Science: toen nog een hot MILF with a British accent die mijn jongenshartje sneller deed kloppen.
Hughes bereikte zijn creatieve piek in de jaren tachtig als regisseur en scenarist. Een creatieve periode die wat mij betreft ten einde kwam met de Home Alone-reeks: Hughes schreef het script van de eerste en derde film uit de filmserie waarin Macaulay Culkin het irritante jochie speelt dat door zijn familie thuis wordt achtergelaten. Daarna schreef Hughes vooral nog van dit soort flauwe familiefilmgarnituur. Meuk als Beethoven, Baby's Day Out en Flubber.
John
Candy
Jammer, want Hughes was ook in staat om hartverwarmende personages te
creëren zoals Del Griffith in Planes, Trains & Automobiles.
Misschien wel de beste rol die John
Candy ooit speelde. Candy en Steve Martin zijn in deze film perfecte
tegenpolen die noodgedwongen samen op reis moeten. De snobistische Martin
probeert koste wat kost op tijd bij zijn gezin te komen voor Thanksgiving,
en kan in het begin Griffith, de onhandige maar goedbedoelende
vertegenwoordiger van douchegordijnringen, niet uitstaan. Uiteraard
ontstaat er een band tussen beide heren terwijl ze op weg naar huis door
half Amerika reizen. Typisch zo'n film met het hart op de juiste plek. En
tevens een mooi voorbeeld van hoe Hughes films maakte waarin tegenpolen
elkaar vinden. Hoewel ik de tienerkomedies van Hughes ook koester, blijft
Planes, Trains & Automobiles mijn favoriete film van deze
filmmaker.
Ode aan Hughes
Filmregisseur en stripschrijver Kevin
Smith bracht wat mij betreft de mooiste ode aan het oeuvre van Hughes.
Smiths personages Jay & Silent Bob reizen in de strip Chasing
Dogma af naar de staat Illinois. Ze kennen de tienerfilms van
Hughes van binnen en buiten en concluderen dat er op de high school in het
stadje Shermer, de locatie van de meeste films, nooit een dealer te zien
is. Ze zien Shermer dus als de perfecte afzetmarkt voor hun wiet. Totdat ze
er na een lange reis achterkomen dat het plaatsje Shermer volledig fictief
is. De ideale tienerwereld van Hughes mag dan zeer herkenbaar zijn geweest
voor de generatie in de jaren tachtig, ze is fictief. Maar dankzij John
Hughes wel bereikbaar via het witte doek.
Gaat het ooit nog goed komen met de horrorfilm in Nederland? Misschien met de nieuwe productiemaatschappij House of Netherhorror die deze week werd aangekondigd tijdens het filmfestival Cannes. Er staan vier lowbudgetfilms gepland voor volgend jaar.
House of Netherhorror zal zich zich exclusief gaan toeleggen op het maken van Nederlandstalige horrorfilms. De productiemaatschappij is een initiatief van producenten Jan Doense en Herman Slagter.
Eind vorig jaar namen producenten Jan Doense (Film Events, Amsterdam) en Herman Slagter (Riverpark Film, Rotterdam) het initiatief tot een rondetafelgesprek waaraan diverse getalenteerde Nederlandse filmmakers met een voorliefde voor het horrorgenre deelnamen. Hieruit ontstond het plan om de handen ineen te slaan voor vier low-budget horrorfilms, die als pakket gefinancierd en geproduceerd zullen worden.
Vooralsnog zijn er vier projecten geselecteerd:
BIJLMER VOODOO Een film van Barend de Voogd (Zombeer) en Erwin van den Eshof (Doodeind). Een vluchtelingenadvocate raakt in Amsterdam Zuid-Oost verzeild in een duistere wereld van mensenhandel, slavernij en voodoo.
GROENE TANDEN Een film van Chris W. Mitchell (The Prodigal Son, Birthday Boy). Een groep wildkampeerders strandt in het bos en raakt in de greep van een mythologisch wezen, dat huist op de bodem van een meertje.
NIEUW BLOOD Een film van Edwin Visser en Frank van Geloven (Necrophobia, SL8N8). Een geheim onderzoek naar een revolutionair geneesmiddel tegen kanker en Aids leidt tot een epidemische uitbraak van vampirisme.
KINDEREN VAN HET VEEN Een film van Richard Raaphorst (Zombi 1, Popo). Een gezin dat de drukte van de grote stad verruild heeft voor de rust van het platteland, raakt in de problemen wanneer de vader onder de invloed raakt van hallucinerende paddenstoelen.