Stelling: ‘Lukas Moodyssons opvolger van het hartverscheurende Lilya 4-ever is een weinig fijnzinnige aanklacht tegen de porno-industrie. Met veel close-ups van vrouwelijke genitaliën. Wegblijven!’. De stelling komt deze keer van de Volkskrant.

De toetsing: ‘A Hole In My Heart’ mag dan weinig fijnzinnnig zijn, het is géén aanklacht tegen de porno-industrie als zodaning. Moodyssons pijlen zijn gericht op de media in bredere zin (reality-programma’s, internet) en bovenal het onvermogen van mensen om één op één met elkaar te communiceren. Dat Moodysson daarbij het gegeven gebruikt van drie mensen die in een weekend een alle grenzen overschrijdende amateurporno filmen, is in mijn ogen eigenlijk bijzaak. Om te zeggen dat een weekendje kamperen bij deze personages dezelfde demonen naar boven had gehaald gaat te ver, maar ik bedoel maar te zeggen dat je soms verder moet kijken dan de vorm, ook al is die dan nog zo expliciet.
Tess hunkert naar aandacht en erkenning; haar vriend Geko kan die haar alleen geven in de vorm van liefdeloze seks, en wel in alle openingen die Tess heeft. Rickard, in wiens flat de opnamen worden gemaakt, heeft een al even getroubleerde relatie met zijn misvormde zoon Eric, een goth die zichzelf heeft opgesloten in zijn kamer en zijn vader verafschuwt (de scène waarin hij voor zijn vader een glaasje water haalt is onbetaalbaar). Tess heeft gesolliciteerd bij Big Brother, maar neemt ook genoegen met een rol in een porno, iets wat ze al vanaf haar twaalfde ambieert. Ze wordt verkracht en in de mond gekotst, maar blijft desondanks terugkomen. Wie hier geen hoop in ziet, heeft zonder meer gelijk en haakt af (al viel het met het aantal weglopers in een zo goed als uitverkocht Cinerama om kwart over tien ’s ochtends nog behoorlijk mee; de meter bleef op vier steken). Maar wie de film tot het einde uitzit, wordt door moralist Moodysson beloond met een sprankje hoop voor de mensheid; als zelfs de ongeneeslijkste gevallen (en daar mogen we de personages in deze film toch toe rekenen) in staat zijn tot oprechte liefde en troost, ook al moeten daarvoor eerst alle poorten van de hel open en een enkel lijk uit de kast, dan is niet alles verloren in deze onmenselijke maatschappij. Zoals Tess tijdens een van de schaarse intieme momenten in de film tegen Eric zegt: “Zelfs in het donkerste bos staat een boom waar fruit aan groeit” In die zin kan ‘A Hole In My Heart’ ook voor de kijker een louterende werking hebben op onze eigen demonen; dat geldt overigens ook voor Volkskrant-recensenten.