Mei 1999 werd de Nigeriaanse Marcus Omofuma zo hardhandig verwijderd uit het land waar de neurosen bloeien, dat hij kwam te overlijden. Een spontane protestdemonstratie werd opgezet. De Weense politie filmde aandachtig de deelnemers en hield enkele weken later een grootscheepse razzia. Vette krantenkoppen: 120 drugsdealers gearresteerd, Oostenrijk weer een stuk veiliger. Het één had officieel niets met het ander te maken, maar de 'kopstukken van de bende' waren toevallig degenen, die het meest prominent in beeld waren gekomen bij de demonstratie. Het bewijs was uiterst miniem. Er waren in een restaurant met een geheime camera opnamen gemaakt van de verdachten, maar de beeldkwaliteit is alsof de band uit de Donau is gedregd. Aangezien er in Nigeria ongeveer evenveel talen worden gesproken als in heel Europa, had men dus een taalprobleem, maar alles werd opgehangen aan de interpretatie van één anonieme (!) vertaler, wiens incompetentie later door de verdediging werd aangetoond. Verdachten en getuigen werden naar believen onder druk gezet of juist genegeerd, cruciale informatie werd voor het publiek op de tribune afgeschermd. Uiteindelijk luidde de aanklacht: verkoop van onbekende hoeveelheden drugs op onbekende tijdstippen en onbekende plaats aan onbekende klanten. De straffen varieerden van drie tot tien jaar cel. Niet dat men hoeveelheden dope van betekenis had gevonden, overigens. Hallucinant. Beerput. Griezelig. 'Operation Spring' is een glashelder, uitstekend gedocumenteerd rapport over justitiële corruptie in Europa anno 2000. Meer dan 100 politieke gevangenen van Nigeriaanse afkomst zitten nog steeds vast. Een schandaal natuurlijk, maar hun gevangenis is tenminste nog niet uitgebrand.