De leegheid van een Hollywoodleven wordt de hoofdpersoon wel heel erg duidelijk als hij een paar dagen met zijn dochter van 11 zit opgescheept. De uitvoering doet wel heel erg aan Lost in Translation denken, ten koste van de originaliteit. Ook mist de film markante karakters, waardoor het allemaal wat abstracts krijgt. De dochter steelt de show.