Wie van L' ultimo terrestre spannende sciencefiction verwacht, zal bedrogen uitkomen. Van de enige alien die ruimschoots in beeld komt, wordt slechts verwacht dat ze de Italiaanse mama speelt: lekker koken, het huis aan kant en niet moeilijk doen als de man des huizes 's avonds laat met een stuk in de kraag thuis komt.
Verder is dit voornamelijk een portret van een eenzame kerel die zich alleen door andere outsiders (transseksuele hoeren) geaccepteerd weet. De oorzaak van zijn moeizame gang door het leven doet Freud's botjes rammelen.
Vreemde, prettig onvoorspelbare film, zij het een tikje te traag.