Maandagavond is de afsluiting van Mind The Gap Nights, geheel gewijd aan een van de opvallendste verschijningen binnen de Rotterdamse popscene: Harry Merry. In de Maasstad geniet de in geen enkel vakje te stoppen multi-instrumentalist een stevige cult-aanhang, maar met de rest van Nederland wil het nog niet zo vlotten, Europese en Amerikaanse tours ten spijt. Met zijn oudmodische kapsel, matrozenpak en bizarre songs is Harry Merry natuurlijk te excentriek, te outsider-ig voor Matthijs van Nieuwkerk & Co, maar wellicht niet voor u.

Om 21:20 is de eerste vertoning van Here is Harry Merry(40 min.), een filmportret door Joke Olthaar
22:00 Q&A Harry en Joke door Peter Fengler
22:15 Here is Harry Merry (reprise)
En om 23:00 Harry Merry live

Martha Colburn is niet zomaar animatiefilmer, maar Super 8-performer en collagekunstenaar van wereldklasse. Felix Kubin maakt niet zomaar electro, maar eerder een kruising tussen Mozart en Kraftwerk. Zaterdagavond vinden ze elkaar op IFFR in een kleurrijke audiovisuele explosie in WORM.

Onder de noemer More Than Film presenteert het IFFR dit jaar haar randprogramma met talkshows, mediakunst en performances, in samenwerking met Rotterdamse culturele instellingen van de Arminiuskerk tot de Joey Ramone Gallery. Van donderdag tot en met maandag sluit WORM af op het podium met Mind the Gap, programma’s met kruisbestuivingen tussen livemuziek en beeld.

Onze aanrader van Mind the Gap, of van More Than Film, of eigenlijk van het hele filmfestival is het optreden op zaterdag van collage-filmmaker Martha Colburn (rechts) en geestverwante electro-musicus Felix Kubin (onder). Ergens voor 9/11 sierden zij al de pagina’s van Zone 5300 en sindsdien werden ze steeds bekender; Kubin bracht het tot de cover van maandblad The Wire, gezaghebbend op het gebied van elektronische muziek, en onlangs kwam Nederland 2 zelfs langs in het New Yorkse atelier van Colburn.

Dat Martha Colburns filmkunst tot bloei kwam in ‘Trashtown U.S.A.’ Baltimore is goed te zien aan haar wilde collages van uitgeknipte en bewerkte afbeeldingen van bijvoorbeeld skeletten, huismoeders met tandpastaglimlach, indianen, soldaten, crystal meth-junks en ander white trash-ongedierte, over elkaar heen buitelend als een soort psychedelische wajangpoppen. Goed voorbeeld is haar videoclip Big Bug Attack/Groscher Lauschangriff (2002) voor Felix Kubin, drie minuten vol rondkrioelende insecten, waarbij het jeukgevoel nog eens versterkt wordt door de wiebelende synthesizers van Kubin.

Felix Kubin bestookt de wereld vanuit Hamburg met schijnbaar chaotisch, doch virtuoos spel op elektronische orgels en andere toetsenborden. De zelfbenoemde ‘whirlwind wizard of the ivories’ met een voorliefde voor Russische ruimtevaart en Arjan Ederveen-sketches heeft bovendien het talent om heftige beats te maken met simpele ingrediënten als ruisklanken en fluittonen. Daarbij klinkt het behoorlijk catchy, alsof Kraftwerk en Aphex Twin geheime partituren van Mozart ontdekt hebben.

Nederland is een logische ontmoetingsplaats voor de twee kunstenaars; Kubin bezocht de AKI in Enschede en Colburn volgde de Rijksakademie in Amsterdam. Beiden zijn ook goede bekenden bij WORM. Niet meer dan logisch dus dat ze te gast zijn op deze avond vol Elektronica en Dubtechno, met aanvullende optredens van Marcus Fjellström en Deadbeat.

Morgen opent het 42ste International Film Festival Rotterdam met de wereldpremière van De wederopstanding van een klootzak van Guido van Driel. Jazeker, dié Guido van Driel: het is de verfilming van zijn eigen graphic novel Om Mekaar in Dokkum uit 2004. Het mag beslist zeldzaam worden genoemd dat een Nederlandse film het IFFR opent: de laatste keer was dat Felice...Felice... van Peter Delpeut in 1998. De film, een ballet voor Amsterdamse gangsters, Friese boeren en Angolese asielzoekers, heeft hoofdrollen voor Yorick van Wageningen, Goua Robert Grovogui en Juda Goslinga. In bijrollen zien we de vorig jaar overleden Jeroen Willems en… striptekenaar Eric Schreurs en Hansje Joustra van Van Driels uitgever Oog & Blik. Tijd om filmmaker/stripauteur Van Driel eens aan de tand te voelen…

Ben je zenuwachtig voor morgenavond en de ontvangst door het publiek? Drie van de vier voorstellngen zijn al uitverkocht.
‘Ik ben op dit moment nog niet zenuwachtig, maar mijzelf kennende weet ik dat zoiets vlak voor aanvang van de ceremonie toch gaat gebeuren. Naar de filmvertoning zie ik natuurlijk halsreikend uit.’

Dit is je derde film, gebaseerd op je eigen graphic novel Om mekaar in Dokkum. Er zijn niet veel auteurs die hun eigen boek verfilmen. Vond je het moeilijk om papier naar film om te zetten?
‘Of ik het moeilijk vond…? Bas Blokker (scenarioschrijver, red.) en ik hebben in ieder geval ruim de tijd gehad om dat op een goede manier te doen. Omdat het zo lang duurde voordat de film helemaal gefinancierd was konden we veel versies schrijven. Na iedere schrijfronde waren we ervan overtuigd dat we vooruitgang hadden geboekt en redeneerden we: maar goed dat ik nog niet op de set sta, want dan hadden we deze verbeteringen gemist. We kregen hele goede begeleiding van de producent en kritiek van scriptcoach Hedwig Agterbos. Het schrijfproces was dus langdurig, maar niet moeilijk. Met Bas samenwerken is zo’n groot genoegen. We hebben vaak dezelfde opvattingen over films en sparen elkaar niet als het op kritiek aankomt.’

Hoe kwam dat zo, die bijrollen voor Eric Schreurs en Hansje Joustra?
Eric is een hele goede vriend van mij en mijn vrouw. Hij heeft eerder in Terug naar Oegstgeest van Theo van Gogh gespeeld. In De wederopstanding wilde ik hoe dan ook met hem werken. Hansje wilde ik precies hetzelfde rolletje geven als in het boek. Portier bij het IND.’

En brengen ze het er goed van af?
‘Eric kan echt acteren en ziet er geweldig uit. Ik heb eerder een korte film met hem gemaakt, Relaxation Purposes, ook met Lennert Hillege achter de camera. Deze film leidt tot dusver een bescheiden bestaan met alleen vertoningen binnen een kring van vrienden en kennissen, maar ik heb plannen om het project uit te breiden voor televisie. En wat betreft Hansje: in hem is geen groot acteur verloren gegaan, maar toch brengt hij net genoeg eigenheid in zijn tekst om die portier iets extra’s mee te geven.’

Als je doorbeekt met deze film, wat betekent dat dan voor de stripauteur in jou? Ga je je dan helemaal op film toeleggen, of...
‘Ik hoop nog steeds stripboeken te kunnen maken. Ik werk momenteel aan het project In Subiarbia Hollandia waarvan al twintig pagina’s voltooid zijn. Maar die filmerij zal mijn stripproductie zeker niet omhoogjagen. En ik was toch al niet zo snel. Maar hallo, er zijn zó veel mensen die nog nooit een stripboek van mij gelezen hebben, die moeten zich maar tevreden stellen met de zeven die ik al voltooid heb.’