De drempel voor Oost-Europese films ligt hoog bij Nederlandse distributeurs, dus als er hier een film uit het voormalige Oostblok te zien is, heb je een gerede kans dat die de moeite waard is. Die stelling wordt weer eens bewezen door The Tribe van de Oekraïense regisseur Myroslav Slaboshpytskiy, een film die op het IFFR voor het eerst te zien zal zijn (en daarna in de filmhuizen). In 2011 werd Slaboshpytskiy's Deafness al in Rotterdam vertoond, een korte film (11 min.) die je kunt beschouwen als een voorstudie voor The Tribe.

De film speelt zich af op een doveninstituut in Kiev, waar een jeugdbende van doven zich bezighoudt met diefstal en prostitutie. (Voor wie daarvan opkijkt: in Oost-Europa schijnen maffia-achtige organisaties van doven te bestaan). Nieuwkomer Sergey werkt zich op naar de subtop van de bende, wordt verliefd op een van de prostituees - ook doof ja - en zet daarmee de verhoudingen op scherp, hetgeen gepaard gaat met steeds meer geweld.

Het verhaal is opgebouwd uit vrij lange scènes die vaak van enige afstand gefilmd zijn vanuit een statisch gezichtspunt, waardoor de kijker op een afstand geplaatst wordt. Die afstandelijkheid wordt nog vergroot doordat de gebarentaal van de doven niet ondertiteld is - op de geluidsband staan enkel bewegings- en achtergrondgeluiden (en goddank ook geen muziek). Maar ook al zijn de dialogen volledig onbegrijpelijk, het verhaal is volkomen helder - het is alleen net alsof je buiten staat en door het raam naar binnen kijkt. Noem het een truc, maar het is wel een truc die werkt: The Tribe verslapt geen moment, tot aan de ontnuchterende climax toe.