Wat moet je als regering doen in geval van een internationale crisissituatie? Om op die vraag een begin van een antwoord te krijgen, kunnen zogenoemde war games worden 'gespeeld': je zet een aantal topfunctionarissen bij elkaar, en laat ze tijdens een driedaagse sessie formuleren wat nodig is om de crisis te bezweren. Dat levert dan een draaiboek - een 'war book' - op dat je kunt gebruiken wanneer zich werkelijk zo'n noodsituatie voordoet.

Dat is het uitgangspunt van War Book, de openingsfilm van het IFFR gisteravond. Een boeiende en clevere politieke thriller, die vrij luchtig begint maar gaandeweg een grimmiger toon krijgt als de negen 'spelers' steeds meer met hun rug tegen de muur komen te staan. Niet alleen escaleert de hypothetische crisis in die drie dagen tot een verbijsterend armageddon dat alle morele en ethische overwegingen van tafel veegt, maar bovendien zijn er steeds hoger opspelende persoonlijke irritaties en geschillen die de groepsdynamiek op scherp zetten.

Eigenlijk is er erg weinig mis met War Book. Regisseur Tom Harper en scenarist Jack Thorne hebben het verhaal knap en geloofwaardig uitgewerkt. Het samenspel van de negen acteurs, met Ben Chaplin als bekendste, is fascinerend om naar te kijken, en de dialogen zijn scherp en gevat. Het enige nadeel is het bij tijd en wijle zeer hoge tempo, waardoor de film voor ondertitellezers bijna net zo'n uitputtingsslag is als de war book-sessie voor de negen spelers.