Amer is mijn eerste Giallo-ervaring. Eerlijk gezegd had ik nog nooit van het genre gehoord. Dario Argento ken ik van de The Three Mothers trilogie, wat niet zoveel weg heeft van wat ik bij Amer heb gezien. De visuele stijl komt me niet helemaal onbekend voor, maar het zijn beelden die ik ken uit de fotografie en experimentele kunstzinnige films uit de jaren 60. Denk bijvoorbeeld aan het werk van de Nederlandse fotograaf Sanne Sannes.

Amer is een drieluik over een meisje dat opgroeit in een oude villa waar het niet pluis is. De film laat drie belangrijke momenten in haar leven zien: de avond dat haar opa sterft, de dag dat haar seksualiteit ontluikt en de dag dat ze als volwassen vrouw terugkeert naar de dan leegstaande villa. In dit laatste deel komen de angsten en gruwelijkheden van de sterfdag van haar opa samen met haar eigen seksualiteitsbeleving. Ik heb horen zeggen dat Amer vrouwonvriendelijk zou zijn omdat geweld en seksueel genot met elkaar samensmelten. Ik ben haar daar niet mee eens, de film is als een droom als een fantasie en predikt absoluut geen geweld tegen vrouwen. Bovendien staat het seksueel genot van de vrouw centraal in Amer. Dat is een zeldzaamheid in de erotische film en iets wat veel vrouwen graag vaker zien.

Mijn maagdelijke blik mist de verwijzingen naar het oorspronkelijke genre, maar zorgt wel dat ik keer op keer verrast word. Doordat Amer al je zintuigen aanspreekt wordt je hypersensitief waardoor je de film niet zozeer ziet dan wel ervaart. De gewoonste geluiden worden bijzonder, leer en kant komen tot leven en de meest gruwelijke scènes zijn ook het meest erotisch. Amer is een spel met spanningen en prikkelingen op verschillende niveaus wat constant verbluft. Een puur op esthetiek gebouwde film van ongewone schoonheid. Een film die je op groot scherm moet zien.

Het Frans-Belgische duo Cattet en Forzani nemen het Giallo genre niet voor het eerst bij de hand. Hiervoor maakten zij al tal van korte films met dezelfde thema’s en beeldtaal. Heb je Amer gemist? Op youtube zijn een aantal van hun korte films te vinden, zoals Chambre Jaune.