Al ga je nog zo ver weg, je kunt nooit helemaal los laten waar je vandaan komt. Deze ietwat filosofische beginregel van een recensie is zeer van toepassing op multimedia artieste Heidi Kilpeläinen, of HK119 zoals ze zichzelf graag noemt. Fins van oorsprong doet Heidi er alles aan om Engels te zijn. Ze verhuist naar London, tekent bij een Engels label en zingt ook in die taal. Maar wie thuis is in Scandinavische popmuziek hoort dat deze plaat onmiskenbaar een product is uit die contreien. Dat is geen kritiek want op het gebied van sferische elektronica, experimentele producties en gewaagde doch catchy popmuziek heeft Scandinavië een rijke en mooie traditie.

Heidi kan zich gerust meten met andere talentvolle zangeressen die daar vandaan komen. Sterker nog, ze weet haar muziek aanmerkelijk toegankelijker te houden dan bijvoorbeeld haar grote voorbeeld Björk. Van wat opgeklopte conceptualisering is ze ook niet vies. Haar pseudoniem is een fictieve barcode en met haar muziek wil ze kritiek leveren op massaconsumptie. En daarbij kapitalisme, socialisme, technologie en sterrencultuur met elkaar verbinden. Vergeet u vooral deze onzin en focus op de uitstekende elf liedjes. Want samen met partner Christoffer Berg zet Heidi hier wel een van de interessantere najaarsplaten neer.

Dat het soms wel eens doorslaat naar zware breakbeats of vage rijmelarij vergeven we haar graag. Wel jammer dat ze alles in het Engels zingt. In het Fins had het vast veel lekkerder geklonken. Maar dan had ze waarschijnlijk David Bowie, Grace Jones en Nina Hagen niet tot haar fans kunnen rekenen. Beluister de single Snowblind in de Soundcloud.