De Canadese percussionist Brad Weber krijgt af en toe vrijaf van zijn band Caribou. Tijdens deze ‘vakanties’ vormt hij samen met vrienden Clint Scrivener, Angus Fraser en Dan Roberts Pick a Piper en onderzoeken ze de grenzen van rock en dance. De basis van de acht liedjes op deze debuutplaat wordt gevonden in typische repetitieve dance-structuren. Maar de band vult dit aan met uitgesproken contrasterende akoestische instrumenten zoals glockenspiel, akoestische gitaar, saxofoon en fluit. Wat ontstaat is iets wat je "organische dansmuziek" zou kunnen noemen. Een van de beste voorbeelden op de plaat is South to Polynesia, waar de aanvankelijk rustig kabbelende polyritmische soundscape ruw verstoord wordt door zware drums en een scheurende sax.

Na een vocale invocatie komen soundscape en rockmuziek vijf minuten later weer bij elkaar voor een wervelende finale. Een sterk staaltje muzikaliteit. Dat palet van stilistische veelzijdigheid weet Pick a Piper helaas niet de hele tijd tot een coherent geheel te maken. Dat komt misschien deels door het arsenaal bevriende musici en gastzangers (onder meer leden van de Ruby Suns , Enon / Brainiac en Born Ruffians) dat aan dit project meewerkte. Het totaal krijgt er iets fragmentarisch door met hier en daar goeie uitschieters maar ook goed bedoelde maar ietwat karakterloze hippie-dancepop. De Piper zal hier en daar wat ratten weten te vangen maar die zullen snel ook weer afgeleid zijn. Aanrader om de plaat op te zoeken op Spotify en de beste tracks te downloaden.