Aan de voor gewone luisteraars nog wel te pruimen metal-variant "sludge" kleeft het nadeel dat veel ervan nogal, eh, saai is. De vrij melodieuze riffs die de stijl kenmerken (samen met een godzijdank zeer beperkte hoeveelheid vocalen en gitaarsolo's) worden helaas door veel bands zo vaak hergebruikt dat het soms moeilijk is het ene nummer van het andere te onderscheiden.

Bij de muziek van de vier uiteraard van flinke baarden voorziene heren die zich The Great Sabatini noemen, doet dit probleem zich echter op geen enkele manier voor. Deze uit het Canadese Montreal afkomstige band leukt zijn nummers namelijk regelmatig op met stukjes hardcore (zie bijvoorbeeld het nummer Nursing Home) of het soort ingewikkelde drum- en baswerk dat ook wel "math core" wordt genoemd. Hierdoor is hun muziek, hoewel soms wel wat vermoeiend, een stuk minder slaapverwekkend dan in de sludge metal gebruikelijk is.

Wat ook helpt is dat de band, in tegenstelling tot soortgenoten als Neurosis en Isis, over enig gevoel voor humor lijkt te beschikken, getuige bijvoorbeeld de hoes, waarop een soort diabolische muppet te zien is. Veel sludge-platen verzuipen in hun eigen loodzware ernst. Op Dog Years, daarentegen, mag gelachen worden en dat maakt de plaat weliswaar geen meesterwerk, maar toch op zijn minst verfrissend en amusant. Wie niet vies is van een potje flink lawaai op zijn tijd, moet deze plaat beslist eens checken. Beluister The Royal We op Bandcamp. Guest Of Honour is te horen op YouTube.