In memoriam Pieter van Oudheusden
Pieter op de Stripdagen Haarlem, juni 2008
Vanmorgen overleed, niet onverwacht maar toch te snel, onze zeer
geliefde en gewaardeerde medewerker en voormalig redactielid Pieter
van Oudheusden. Natasja van Loon herdenkt hem.
Vlak voor de laatste keer dat ik hem zag, was ik bang dat hij me niet meer zou herkennen. Ik omhelsde hem en hij zei schoonheid; toen wist ik dat ik daar niet bang voor hoefde te zijn. Zo noemde hij me altijd: schoonheid. We leerden elkaar kennen toen ik de boekenredactie van Zone 5300 ging bestieren, en onze eerste kennismaking door de telefoon was al meteen raak. Sindsdien zagen we elkaar op Manuscriptas, Vers van de Persen en stripfestivals, maar ook in lange mailwisselingen buiten het werk om, waarin we het altijd over verhalen hadden. Hij was een van mijn beste recensenten bij Zone 5300, aan mijn eigen recensies moest gewoonlijk meer gebeuren dan aan die van hem. Kommas, op zijn hoogst. Zijn woorden zongen, dansten, verrukten. We zouden nog samen een stripscenario gaan schrijven, maar ik kon de synopsis voor het idee dat ik met hem wilde uitwerken niet meer vinden en er leek altijd te weinig tijd over. Er was zelfs nog minder tijd dan we konden vermoeden. Een hersentumor vrat aan die geest die zo kon verrukken. De verhalen erin moeten tot het laatst toe standgehouden hebben. Een recensie van Alles wat is van James Salter was zijn laatste bijdrage aan Zone 5300, en die dateert van deze zomer. Elke letter zong als altijd, meer dan een komma of twee op zijn plek zetten was wederom niet nodig.
Onze laatste ontmoeting was op een mooie najaarsdag. We zaten buiten voor Pieters huis in een weelderige omlijsting van goudrood gebladerte en aten cheesecake; Pieter en Tonio dronken Belgische biertjes, Pieters vrouw Annette dronk cider en ik als gewoonlijk een sapje. Pieter was stil, misschien was 'schoonheid' wel een van de laatste woorden die in hem waren overgebleven. Het zou hem tekenen, hij was en blijft een van de mooiste geesten die ik ooit ben tegengekomen. Ik zal hem intens missen, maar zijn woorden blijven koesteren - en dit is zoals ik me hem zal herinneren.
Vol woorden, vol leven.
Pieter van Oudheusden werd geboren in 1957 in Puttershoek. Hij studeerde audiovisuele vormgeving aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam en ontwikkelde zich tot een buitengewoon productieve stripscenarist, kinderboekenschrijver, journalist, interviewer en vertaler. Hij werkte met talloze striptekenaars samen, onder wie Jan Vriends, Michiel de Jong, Adri van Kooten, Lode Devroe, Kim Duchateau, Lian Ong, Mario Boon, Erik Wielaert, Aimee de Jongh en Jeroen Janssen. Met die laatste heeft hij vermoedelijk het meest samengewerkt: in onder meer De Grote Toveraar en De Wraak van Bakamé bewerkten ze op fantasierijke en erotische wijze Afrikaanse volksverhalen. Het laatste boek dat Pieter samen met Jeroen Janssen maakte staat nog op stapel: De laatste dagen van Franz Schubert, een biografische fantasie over de Oostenrijkse componist, die volgend jaar bij Oogachtend zal gaan verschijnen.
Als stripvertaler bij Studio Peter de Raaf was Pieter verantwoordelijk voor zon vijftig titels per jaar, waaronder Thorgal, Akira, Arzak (Moebius), Blast, De Dagelijkse Worsteling (beide Manu Larcenet), Het Portret (Edmond Baudoin) en De Vliegenkoning (Mezzo & Pirus). Hij gaf les aan de Schrijversvakschool in Rotterdam en was als redacteur aan talloze tijdschriften verbonden, waaronder Titanic, Stripschrift, Boekie Boekie, Zozolala en uiteraard onze eigen Zone 5300, waar hij vanaf vrijwel het begin, sinds 1996, aan heeft meegewerkt en waar hij een tijdlang deel uitmaakte van de redactie. Pieter was Zone's prozaspecialist; zijn interviews, artikelen en recensies waren ongeëvenaard. Daarnaast was hij een van de liefste, warmste en beminnelijkste mensen die ooit deze aardbodem betreden heeft. Hij overleed op 11 november 2013 om 07:16 aan de gevolgen van een hersentumor, maar zonder angst voor de dood; daar keek hij zelfs naar uit omdat het iets was wat hij nog nooit had meegemaakt.
Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw Annette en zijn dochters Fay en Nana, met wie we intens meeleven.
Vlak voor de laatste keer dat ik hem zag, was ik bang dat hij me niet meer zou herkennen. Ik omhelsde hem en hij zei schoonheid; toen wist ik dat ik daar niet bang voor hoefde te zijn. Zo noemde hij me altijd: schoonheid. We leerden elkaar kennen toen ik de boekenredactie van Zone 5300 ging bestieren, en onze eerste kennismaking door de telefoon was al meteen raak. Sindsdien zagen we elkaar op Manuscriptas, Vers van de Persen en stripfestivals, maar ook in lange mailwisselingen buiten het werk om, waarin we het altijd over verhalen hadden. Hij was een van mijn beste recensenten bij Zone 5300, aan mijn eigen recensies moest gewoonlijk meer gebeuren dan aan die van hem. Kommas, op zijn hoogst. Zijn woorden zongen, dansten, verrukten. We zouden nog samen een stripscenario gaan schrijven, maar ik kon de synopsis voor het idee dat ik met hem wilde uitwerken niet meer vinden en er leek altijd te weinig tijd over. Er was zelfs nog minder tijd dan we konden vermoeden. Een hersentumor vrat aan die geest die zo kon verrukken. De verhalen erin moeten tot het laatst toe standgehouden hebben. Een recensie van Alles wat is van James Salter was zijn laatste bijdrage aan Zone 5300, en die dateert van deze zomer. Elke letter zong als altijd, meer dan een komma of twee op zijn plek zetten was wederom niet nodig.
Onze laatste ontmoeting was op een mooie najaarsdag. We zaten buiten voor Pieters huis in een weelderige omlijsting van goudrood gebladerte en aten cheesecake; Pieter en Tonio dronken Belgische biertjes, Pieters vrouw Annette dronk cider en ik als gewoonlijk een sapje. Pieter was stil, misschien was 'schoonheid' wel een van de laatste woorden die in hem waren overgebleven. Het zou hem tekenen, hij was en blijft een van de mooiste geesten die ik ooit ben tegengekomen. Ik zal hem intens missen, maar zijn woorden blijven koesteren - en dit is zoals ik me hem zal herinneren.
Vol woorden, vol leven.
Pieter van Oudheusden werd geboren in 1957 in Puttershoek. Hij studeerde audiovisuele vormgeving aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam en ontwikkelde zich tot een buitengewoon productieve stripscenarist, kinderboekenschrijver, journalist, interviewer en vertaler. Hij werkte met talloze striptekenaars samen, onder wie Jan Vriends, Michiel de Jong, Adri van Kooten, Lode Devroe, Kim Duchateau, Lian Ong, Mario Boon, Erik Wielaert, Aimee de Jongh en Jeroen Janssen. Met die laatste heeft hij vermoedelijk het meest samengewerkt: in onder meer De Grote Toveraar en De Wraak van Bakamé bewerkten ze op fantasierijke en erotische wijze Afrikaanse volksverhalen. Het laatste boek dat Pieter samen met Jeroen Janssen maakte staat nog op stapel: De laatste dagen van Franz Schubert, een biografische fantasie over de Oostenrijkse componist, die volgend jaar bij Oogachtend zal gaan verschijnen.
Als stripvertaler bij Studio Peter de Raaf was Pieter verantwoordelijk voor zon vijftig titels per jaar, waaronder Thorgal, Akira, Arzak (Moebius), Blast, De Dagelijkse Worsteling (beide Manu Larcenet), Het Portret (Edmond Baudoin) en De Vliegenkoning (Mezzo & Pirus). Hij gaf les aan de Schrijversvakschool in Rotterdam en was als redacteur aan talloze tijdschriften verbonden, waaronder Titanic, Stripschrift, Boekie Boekie, Zozolala en uiteraard onze eigen Zone 5300, waar hij vanaf vrijwel het begin, sinds 1996, aan heeft meegewerkt en waar hij een tijdlang deel uitmaakte van de redactie. Pieter was Zone's prozaspecialist; zijn interviews, artikelen en recensies waren ongeëvenaard. Daarnaast was hij een van de liefste, warmste en beminnelijkste mensen die ooit deze aardbodem betreden heeft. Hij overleed op 11 november 2013 om 07:16 aan de gevolgen van een hersentumor, maar zonder angst voor de dood; daar keek hij zelfs naar uit omdat het iets was wat hij nog nooit had meegemaakt.
Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw Annette en zijn dochters Fay en Nana, met wie we intens meeleven.