Madame Cactus en Herr Goring hebben met hun vijfde plaat niet hun hoogtepunt bereikt. 'Musique Automatique' van het Frans-Duitse duo Stereo Total is lichtvoetig, speels en voornamelijk elektronisch, maar mist de lekkere bite van de eerdere platen. De ruige randjes zijn er een beetje af en dat levert een iets te gladde potpourri van geinige niemendalletjes op. Stereo Total timmert al jaren aan de weg met weinig-dimensionale deuntjes die je vrolijk overvallen, met hun vorige schijf 'My Melody' als het hoogtepunt. Jammer, want Stereo Total werd elke plaat ietsje beter en origineler en dat hebben ze nu ingeleverd. Toch is 'Musique Automatique' geen slechte plaat. In een razend tempo trekken de volgedeunde liedjes aan je voorbij, in het Frans, Engels, Duits en zelfs het Turks. De zang van Cactus, die hevig leunt op Françoise Hardy en France Gall, lijkt onbeholpener dan bedoeld. Kwade oren zullen het leutig noemen, evenals de instrumentale afdeling die voornamelijk wordt gedragen door energiek gitaarspel en de retro-Casio. Hoogtepunten van de plaat zijn 'Wir Tanzen im 4-Eck', 'Je Suis une Poupée' en 'L'Amour à 3'. Leuk en aardig, maar niet zo goed als de ik-noem-ze-legendarische nummers als 'Holiday Inn' ("When I look into your eyes / I feel like I'm in paradise / Let's go to the Holiday Inn / And I'll show you something") en 'Beautycase'.
Stereo Total was een van de uitschieters op Noorderslag en wordt hier en daar zelfs de ultieme liveband genoemd. Energiek en grappig zijn de optredens zeker, ultiem is vooral de verschijning van Françoise Cactus. Op één onderdeel scoort het duo een punt: hoewel de plaat niet zo goed is als de vorige, blijft het Musique die je Automatique vrolijk maakt. Chapeau! (Stefan Nieuwenhuis)