De Schotse zangeres Dot Allison bezit een hemels stemgeluid. Daarnaast is zij een ware fijnproever als het gaat om het uitkiezen van haar muzikale partners. Door haar nauwe band met de Britse indie- en dancescene wordt ze ook regelmatig gevraagd voor projecten, waardoor Dot Allison meer bekend dreigt te worden van andere platen (onder meer One Dove, Death in Vegas en Slam) dan haar eigen. Momenteel wordt er bijvoorbeeld reikhalzend uitgekeken naar de nieuwe release van Massive Attack, waarvoor Dot een nummer heeft ingezongen. Op de eerste soloplaat van Dot Allison, Afterglow uit 1999, werden de kwaliteiten van de zangeres naar mijn idee teveel ondergedompeld in een veelheid aan electronische riedels en zweverige geluiden. Het onlangs verschenen We Are Science, Dots tweede plaat, is van een verrassende helderheid. Eindelijk komt haar stem goed uit de verf! De plaat opent met We’re Only Science en de single Substance, kale electrotracks in de stijl van de Berlijnse femmes fatales Miss Kittin en Peaches. De showstopper op de plaat is het adembenemende Performance, een poëtische geluidscollage geïnspireerd door de gelijknamige film en de muziek daaruit, van componist Jack Nitschze. Na elke song wordt het meer duidelijk dat miss Allison een bijzonder songschrijverstalent bezit. Strung Out en Lover hebben een gitaargeluid dat sterk doet denken aan de hoogtijdagen van de indiepop en -rock, eind jaren tachtig en begin jaren negentig. Beide tracks werden overigens geproduceerd door de gewilde producer Dave Fridmann, bekend geworden door alom bejubelde albums van Flaming Lips en Mercury Rev. Ook op het podium weten Dot Allison en haar bandleden zich te bewijzen, vooral door de sterke en glasheldere uitvoering van het song- en gitaargerichte materiaal. Op Glastonbury 2002 bewees Dot zich bovendien als een prima festivalact. (Marinus de Ruiter)