Alles wat er over de muziek op Yanqui U.X.O. van Godspeed You! Black Emperor gezegd kan worden, kunt u niet alleen lezen in besprekingen van deze plaat, maar ook in de (vaak jubelende) recensies van de andere albums van dit minstens negen leden tellende Canadese alternatieve orkest. Bezwerend, apocalyptisch, stemmig, poëtisch, geladen etc. etc. Vult u een bijvoeglijk naamwoord in wat ook van toepassing is op de boeken van Samuel Beckett en het is hoogst waarschijnlijk raak. Afgezien van ingelaste radiofragmenten en andere found footage is de muziek van het krakersgezelschap geheel instrumentaal. Maar wie zich verder verdiept in de motivaties achter de verhalende klankuitbarstingen beseft dat de producties van Godspeed You! Black Emperor bol staan van de maatschappijkritiek. Met een gezonde dosis paranoia koppelt voorman Efrim in een door hem opgesteld schema op de hoes van Yanqui U.X.O. de multinationals uit de entertainment-industrie rechtstreeks aan de belangrijkste wapenfabrikanten ter wereld. Voortbordurend op dit schema is het niet onwaarschijnlijk dat u met de aanschaf van een Britney Spears-cd een clusterbombardement in Afghanistan mede heeft gefinancierd. Zo lang de heren en dames van Godspeed You! Black Emperor op deze wijze blijven doorgaan met het ontrafelen van onderhuidse mechanismen in onze door consumptie geregeerde samenleving en als ze in hun live-concerten het huidige (onnavolgbaar sterke) niveau weten te handhaven dan kunnen ze wat mij betreft tot in lengte van dagen doorgaan en mogen ze qua populariteit het aan bloedarmoede ter ziele gegane maatschappijkritische rockgezelschap Rage Against The Machine evenaren. (Marinus de Ruiter)