Doorbreken als Nederlandse auteur is geen sinecure. Boekhandels kopen meestal slechts een deel in van het enorme aanbod dat uitgevers proberen te pluggen. Massa’s minder en meer talentvolle schrijvers blijven mede daardoor steken bij hun debuut of hooguit een tweede boek. Om op te vallen tussen de stortvloed aan nieuwe titels koos Corine Koole (of wellicht haar uitgever) daarom voor de veel suggererende titel: Betty's billen. Jammer, want deze prachtige verhalenbundel had een naam verdiend die niet doet denken aan een illegale versie van Suske en Wiske.
Koole is een begenadigd stilist. Haar zinnen zijn strak, ongekunsteld en dulden geen overbodige woorden. Toch weet ze te voorkomen dat haar taalgebruik droog wordt; Koole houdt haar teksten speels. Hierdoor komt de boodschap van haar verhalen beter tot zijn recht. Betty's billen handelt over relaties met al hun onvrede, rekkelijkheid, verwaarlozing, sleur en uithoudingsvermogen. Zo gaat het titelverhaal over drie vriendinnen die van een afstandje toekijken hoe hun gemeenschappelijke kennis Betty een bekende televisiepresentator versiert. Van achter hun tafeltje zijn ze kritisch over hun eigen liefdesleven en de gemiste kansen in het leven. Gelukkig hebben niet alle verhalen een dergelijke Sex And The City-opzet. Zo is het verhaal 'Dertig minuten uit een huwelijk' een korte tweeakter waarin een man en een vrouw zich voorbereiden op een avondje uit. 'Homas jodelbaan' gaat dan weer over een man die al de liefde die hij niet kwijt kan bij zijn vrouw en haar dochter, projecteert op een aangevlogen eend en haar jongen. Met dodelijke precisie legt Koole in al haar beschreven relaties de vinger op de zere plek, zonder daar ellenlange voorgeschiedenissen voor nodig te hebben: een enkele opmerking van een van de echtelieden volstaat om duidelijk te maken waar de schoen wringt in hun relatie. Iets waartoe helaas slechts weinig schrijvers in staat zijn. (Hans van Soest)