Eindelijk heeft David Cronenberg het gepresteerd om zonder guts en gore een film te maken. Er wordt eens niet op lichamen ingehakt; dit keer neemt de regisseur de menselijke geest onder handen. Ralph Fiennes speelt de hoofdpersoon Spider, die in een tehuis woont voor mensen die uit het gesticht ontslagen zijn en het eens mogen proberen in de echte wereld. Het tehuis wordt gerund door een dominante dame die voornamelijk angst oproept bij de bewoners en zeker bij Spider. Hij lijkt dan ook niet helemaal klaar te zijn voor het leven buiten welk gesticht dan ook.
Spider worstelt hevig met zijn verleden, dat we te zien krijgen door middel van flashbacks naar zijn jeugd, waarin de volwassen Spider zelf ook telkens aanwezig is. Hij houdt de boel van een afstandje nauwkeurig in de gaten en probeert gesprekken af te luisteren, waardoor hij misschien de waarheid kan achterhalen over zijn vader (Gabriel Byrne). Die was namelijk geen lieverdje en liet zonder scrupules zijn minnares de rol van Spiders moeder overnemen (zowel de minnares als de moeder wordt gespeeld door Miranda Richardson, wat overigens pas opvalt bij de aftiteling). De getraumatiseerde Spider probeert aan de hand van zijn herinneringen en zijn dagboek vol onleesbare tekens zich uit het web van zijn leven los te maken.
Spider heeft het er moeilijk mee en ook u zult het wellicht lastig vinden alle intriges te begrijpen. Probeer echter niet te krampachtig achter de waarheid te komen, maar laat de donkere sfeer van de film op u inwerken en geniet van het briljante acteerwerk van Fiennes, die heel overtuigend een psychisch gestoorde neerzet.
Spider ging vorig jaar in première op het filmfestival in Cannes. Ondertussen is de film ook uit in België, maar wegens geharrewar met de Amerikaanse release is het nog niet helemaal duidelijk of de film in het Nederlandse bioscoopcircuit in roulatie zal worden gebracht. Spider is in ieder geval te zien op het Filmfestival Rotterdam. (Evelien Verhelst)