Nick Broomfield maakte eerder de documentaires Heidi Fleiss, Hollywood Madame, over een escortservice voor celebrities, en Kurt & Courtney, over wijlen Kurt Cobain en zijn licht hysterische weduwe. In Hollywood Madame bleek de centrale vraag (of Heidi Fleiss, een vrouw van goede komaf, werkelijk aan het hoofd stond van een hoerenkast) niet zo heel interessant. Ook in Kurt & Courtney bleven de grote vragen onbeantwoord. Wel duidelijk werd dat Broomfield zich in een onderwerp kan vastbijten als een rechtgeaarde Columbo. Vragen, vragen en nog eens vragen, totdat hij het deksel op de neus krijgt of opeens een echte ontboezeming. Zo ook in Biggie & Tupac, een film over de nooit opgehelderde moorden op rappers Biggie Smalls en Tupac Shakur. Broomfield haalt feiten boven tafel waar we nog wel over zullen horen. Tupac Shakur werd in 1996 vermoord toen hij aan de zijde van zijn platenbaas Suge Knight een bokswedstrijd verliet. De politie kwam met de verklaring dat Tupac slachtoffer was van ofwel een bendeoorlog of een vete tussen rappers. De moord op Notorious B.I.G. a.k.a. Biggie Smalls, een half jaar later, werd gezien als een vergelding voor de moord op Tupac. Broomfield achterhaalt via een van de weinige nieuwsgierige politieagenten en de moeder van Biggie dat er een grote beerput is waarvan niemand het deksel durft te lichten: Tupac had miljoenen aan royalties te goed van Suge Knight, een beest van een kerel die, om zijn vuile zaakjes op te knappen, een beroep kon doen op diverse corrupte politieagenten. Een vete zou uitgelokt zijn door Knight om als dekmantel te dienen voor de moorden, gepleegd door de agenten. Hoogtepunt van de film is een onaangekondigd bezoek van de filmmakers aan de gevangenis waar Knight voor andere zaken een lange straf uitzit. De cameraman filmt tijdens het gesprek eerst de lucht, dan het gras, daarna de omheining, maar pas na lange tijd durft hij in te zoomen op de monsterlijke Suge Knight. Biggie & Tupac is een documentaire met lef. (Jan Gorter)