In de lange stoet van comebacks van de laatste paar jaar is die van Skinny Puppy een van de meest verrassende. Skinny Puppy was gedurende de jaren tachtig zo'n beetje de meest invloedrijke industrial electro-band aan gene zijde van de Atlantische Oceaan en het is zelfs niet overdreven om te zeggen dat zonder hen het genre niet had kunnen bestaan. Er liggen acht jaar tussen deze plaat en zijn voorganger, The Process, dus het gonst al een tijdje onder de fans. Zelf was ik steeds minder onder de indruk geraakt van de verrichtingen van de groepsleden sinds hun vrijage met Al Jourgensen van Ministry. Vreemd genoeg ging Skinny Puppy na de doorbraak, met een contract bij een groot platenlabel op zak, juist steeds ontoegankelijkere muziek maken. Wat beslist niet wil zeggen: betere muziek. Latere platen als Last Rights en The Process maakten door hun oeverloze psychedelische experimenten een nogal richtingloze indruk. Na de trieste dood van Dwayne Goettel in 1996 door een overdosis heroïne (heel erg rock-‘n-roll) leek het definitieve einde voor de band in zicht. De andere twee leden, Nivek Ogre en cEvin Key, gingen elk hun eigen weg met soloprojecten. De heren kregen er echter weer zin in, na op uitnodiging van het Doomsday festival in Dresden in 2000 samen opgetreden te hebben. The Greater Wrong of the Right is zonder meer een geslaagde comeback.
Op de cd staan tien vooral snelle nummers, waarin de groep op meesterlijke wijze hun diverse invloeden, van glamrock tot psychedelica en van drum-‘n-bass tot zelfs rap aaneensmeedt tot een volstrekt eigen geluid en hiermee bewijst dat de tijd voor Skinny Puppy niet heeft stilgestaan. Niks geen jaren ’80-nostalgie, maar volle kracht vooruit! De bijdragen van een ruime selectie aan gastmuzikanten zijn de intensiteit en frisheid van deze cd ten goede gekomen. De als vanouds briljante productie zorgt voor een stevig en tevens kraakhelder geluid. Ja, dit maakt me erg blij (en de imitators waarschijnlijk wat somber, want die kunnen weer terug naar school).
(Marcel Ruijters)