De Italiaans-Zwitserse tekenaar Tom Tirabosco heeft een aantrekkelijke stijl: verwant aan de Ecole Pigalle-stijl (hier bekend van de Meneer Johan-albums van Dupuy & Berberian), maar niet zo luchtig. De Bosduivel is geheel met pastelkrijt op een soort geribbeld bruin pakpapier getekend en behoudt daarbij een duidelijk, sterk grafisch karakter - geen geringe prestatie. Hulde dus voor de prachtige kleuren en de schwung waarmee dit verhaal wordt verteld.
Het meisje Clara verhuist van Parijs naar een landhuis in een bosrijke streek, dat haar vader, een humeurige kunsthistoricus met een drankprobleem, van diens vader heeft geërfd. Baptiste, een zwerver, die zich aanbiedt als klusjesman, is zo aardig om haar enkele geheimen van het bos te onthullen. Clara ontdekt zo in het bos de boomhut die haar vader als kind had en het dagboek dat hij toen bijhield. Als Baptiste de moeder van Clara verleidt wordt het onderhand wel duidelijk dat hij niet zomaar een voorbijganger is, maar dat hij op een soort wraakoefening uit is. De vraag is uiteraard waarom...
De Bosduivel doet aan de verhalen van Didier Comès denken: een stads gezin, dat een duister familiegeheim meedraagt, verhuist naar het platteland waar een occult-paganistisch sfeertje hangt. Het onschuldige, maar begaafde kind is uiteraard de katalysator. Ik heb een déjà-vu gevoel, maar ik wil verder niet zeiken: dit is een prima strip, die boven de middenmoot uitsteekt.
(Marcel Ruijters)