Schrijver H.P. Lovecraft mag dan in het dagelijks leven een verklaard scepticus geweest zijn, om zijn werk te kunnen waarderen moet je een beetje goth zijn.'Suspend disbelief' is het credo: vanuit het kleinste hoekje kunnen gevaren uit vergane tijden of een parallel universum binnenlekken. Kun je je hier totaal niet aan overgeven, dan zul je het nooit wat vinden. Dit geldt nog in versterkte mate voor een auteur als Andreas, die zich nu ruim een kwart eeuw geleden ten doel heeft gesteld de 'onuitprekelijke, onbeschrijfelijke horror' van Lovecraft te tekenen. Daarbij komt dat Andreas zich nooit los heeft kunnen maken van zijn leermeester Bernie Wrightson. In vergelijking met diens virtuosteit zal hij altijd de leerling blijven die het vooral moet hebben van noeste arbeid en volharding. Maar áls Andreas zich met Teutoonse koppigheid aan een project zoals Cromwell Stone zet, dan levert dat ook indrukwekkend verfijnde pagina's op.
Het Testament, het laatste deel van de Cromwell Stone-trilogie ziet er op het eerste gezicht uit als een portfolio met 19-eeuwse gravures. Een jonge vrouw met geheugenverlies, Marlene Parthington, belandt na een vliegtuigongeluk met het testament van Cromwell Stone in Schotland, waar ze opgevangen wordt door een ouder echtpaar, dat jaren daarvoor hun enige dochter verloor. In de omgeving staat een toren, ouder dan de oudste menhirs, die een sterke aantrekkingskracht op Marlene uitoefent. De sleutel tot het mysterie? Wie zal het zeggen! Andreas stapelt mysterie op mysterie, effect op effect, omineus detail op veelbetekenende blik. Elk lijntje straalt metafysica uit. Als je niet van over the top houdt, maakt het allemaal niet uit, maar voor liefhebbers van het werk van Andreas zal dit album een onbetwist hoogtepunt betekenen.