Ed Gein, wie kent hem niet? Wel, nog één keer dan: Plainfield, Wisconsin, 642 inwoners. November 1957, het jachtseisoen is zojuist gestart en Ed Gein heeft zijn geschoten wild al in de schuur hangen, ondersteboven aan een katrol, de ingewanden er keurig uit, kop eraf, dat kan straks mooi in de pan! Maar wacht eens even, dat is toch geen hert? Nee, het is Elizabeth Worden, de bedrijfsleidster van de plaatselijke gereedschapwinkel, vermist sinds die morgen en voor een ongeluk werd al gevreesd! En Ed Gein had in de winkel dan misschien nog net niet zijn handtekening achtergelaten, het sporenonderzoek wees slechts in één richting: huize Gein! En wat de politie daar aantrof naast Elizabeth Worden, was goed voor nachtmerries en sterke verhalen tot ver in de 21e eeuw. Geprepareerde gezichten, lampenkappen van mensenhuid, schedels op elke poot van Eds ledikant, een doos met vagina's, waarvan eentje met een rode strik in het schaamhaar, een stoel van botten met mensenhuid als zitting, vers vlees in de koelkast en mevrouw Wordens hart in een braadpan op het fornuis. Ed, die een vreemde kijk op vrouwen had, aangepraat door zijn godsdienstwaanzinnige moeder, had al eerder gemoord: paatsgenote Mary Hogan was al sinds 1954 vermist en ook die dook nu in het 'house of horrors' op - haar hoofd in ieder geval, in een papieren zak. De andere lichaamsdelen in Eds woning waren afkomstig van Eds jarenlange grafroverij. Hij werd schuldig bevonden en afgevoerd naar de inrichting waar hij in 1984 overleed, en zijn daden werden de inspiratiebron voor vele films. De eerste was niet direct de minste: Alfred Hitchcocks 'Psycho'. 'The Texas Chainsaw Massacre' had ook Eds geschiedenis als basis en Hannibal ('the Cannibal') Lecter heeft het ook niet van een vreemde. En nu is er dus deze film, 'Ed Gein', volgens de videodoos de "eerste film waarin Eds story waarheidsgetrouw wordt weergegeven". Dat is niet helemaal waar, want we hadden ook al 'Deranged' ('74) met Roberts Blossom als ene Ezra Cobb, maar 100% gemodelleerd naar Ed Gein. Hier is het Steve Railsback die Ed speelt, en hij doet dat alleszins redelijk, hoewel niet zo goed als Roberts Blossom (saillant detail: Railsback speelde in '76 ook al de rol van Charles Manson in Helter Skelter). Het script houdt zich behoorlijk goed aan de feiten, alleen de naam van Eds laatste slachtoffer is gewijzigd - waarom mag Joost weten. De film bevat behoorlijk verontrustende beelden van Ed die een lekker lappie vlees in de koekenpan gooit, en van Ed die, gekleed in masker, "shirt" met echte borsten en een onderbroek met schaamhaar aan de buitenkant, luid op de trom slaat en naar de volle maan huilt. Goed gelijkende nabootsingen van wat men in Eds huis aantrof levert nog meer niet al te lekker beeldmateriaal op. Dit docudrama zal voor sommigen geen pretje zijn, maar voor fans van Ed Gein (ze bestaan!) is dit verplichte kost. Mocht u het thuis allemaal nog even rustig willen nalezen: onmiddelijk het boek 'Deviant' van Harold Schechter uit 1989 aanschaffen! (Jan Gorter)