Onderhuidse spanning in de huiskamer
Zweedse groep maakt intieme conceptplaat met een verontrustende ondertoon
De Zweedse groep Testbild! is met Imagine A House een nieuwe
weg ingeslagen. Nog altijd is het kwartet sterk beïnvloed door
sunshine pop, het zoetgevooisde genre dat eind jaren 60 tot bloei
kwam in het door hippies overspoelde Californië. Het elektronisch
getinte
geluid en de ingetogen samenzang doen nog steeds denken aan eigentijdse
indie-bands als Stereolab en Broadcast. Maar waarbij de eerste twee
platen, The Double Life Of Testbild! (2002) en The Inexplicable
Feeling Of September (2004), nogal eens verzandden in camp-achtige
flauwigheid, geven de vier heren van Testbild! op Imagine A House
een eigen draai aan hun invloeden en hebben hierdoor met gemak hun
beste plaat gemaakt. De close harmony-zang en de bitterzoete liedjes
liggen gemakkelijk in het oor, maar door de elektronische bewerking
wordt de luisteraar vaak op het verkeerde been gezet. Imagine A
House is opgezet als een soort conceptplaat rondom het huiselijke
leven. Met terugkerende themas en instrumentale intermezzos wordt
een intieme, maar tegelijk ook claustrofobische sfeer neergezet en
die verontrustende ondertoon maakt Imagine A House juist zo
fascinerend.
Als bonus is op de cd een korte videofilm van groepslid Pontus Lundkvist toegevoegd, die de onderhuidse spanning van de muziek versterkt. In Where Did This Begin? viert een zombiefamilie een verjaardagsfeestje, dat onderbroken wordt door een bloedige bevalling. De 14 minuten durende huiskamerhorror doet denken aan Eraserhead van David Lynch en aan het zieke poppenspel in de videokunst van Paul McCarthy. Door dit curieuze extraatje en door de prachtige cd-hoes is Imagine A House zeker de aanschaf waard.
Als bonus is op de cd een korte videofilm van groepslid Pontus Lundkvist toegevoegd, die de onderhuidse spanning van de muziek versterkt. In Where Did This Begin? viert een zombiefamilie een verjaardagsfeestje, dat onderbroken wordt door een bloedige bevalling. De 14 minuten durende huiskamerhorror doet denken aan Eraserhead van David Lynch en aan het zieke poppenspel in de videokunst van Paul McCarthy. Door dit curieuze extraatje en door de prachtige cd-hoes is Imagine A House zeker de aanschaf waard.