Dolly does it again
Ingetogen bluegrass-drama's met een snik in de stem
De diva van de country liet in de jaren tachtig bij haar fans (onder
wie vele Zone 5300-redactieleden) toch wel menig wenkbrauw fronsen
met nogal dubieuze albums. Na 'Slow Dancing With The Moon' uit 1993
heeft La Parton echter het rechte countrypad weer gevonden, wat in
1999 resulteerde in het prachtige bluegrassproject 'The Grass Is Blue'.
Ook Dolly zelf vond dit blijkbaar een geslaagd project, want haar nieuwste
plaatwerkje tapt op het eerste gehoor uit hetzelfde vaatje. Dolly heeft
dezelfde band voor dit project gebruikt, heeft haar vaste producer
Steve Buckingham weer achter de knoppen geplant en brengt weer een
zelfde mix van countryklassiekers, herziene versies van eigen oud materiaal
en een aantal nieuwe nummers in bluegrasstijl. Wel laat ze Alison Krauss
dit keer weer eens opdraven voor vocale ondersteuning en wordt de Ierse
folkgroep Altan, met wie ze al eerder samenwerkte op de live-cd 'Heartsongs',
andermaal uit Ierland overgevlogen voor een bijdrage aan 'In The Sweet
By And By'. De algehele stemming is echter een stuk somberder dan op
'The Grass Is Blue'. Herziene versies van 'Little Sparrow' en 'Down
From Dover' zetten de toon op een album waar het drama van afstroomt.
Sleutelstuk op de plaat is het nieuwe 'Mountain Angel', een mooi Appalachen-sprookje
dat nog slecht afloopt ook (we willen toch niet anders?). Met de bekende
snik in de stem verhaalt Parton van een treurig relaas over een mooi
meisje dat een relatie begint met de duivel. En zoals we sinds Mariken
van Nieumeghen weten, lopen dergelijke relaties nooit goed af. Terecht
mocht Dolly onlangs een Grammy voor dit album in ontvangst nemen. Laten
wij daar dan meteen een Edison Oeuvreprijs aan vast plakken voor haar
gehele carrière en hopen dat ze ons nog heel lang met dit soort
albums blijft verblijden. (Bas de Koning)