Eén van Nederlands meest getalenteerde rappers is Gert-Jan Mulders, alias Brainpower. Het is één van de weinige landgenoten die in het Engels niet als Wim Kok klinkt en die ook de hakkelige Nederlandse taal weet om te zetten in soepele flows. Niet alleen in de studio, maar ook live, zelfs tijdens freestyles (Brainpower springt bij onnoemelijk veel hiphopoptredens op het podium), klinkt hij ongelofelijk strak. Het is dan ook vreemd dat hij, naast wat losse nummers en gastoptredens (Extince, Doe Maar), nooit een eigen album heeft opgenomen. 'Langverwacht', zullen we maar zeggen: een volledig Nederlandstalige cd, omdat de twee talen in de hiphopwereld om duistere redenen nog altijd volledig van elkaar gescheiden zijn.
Het album begint uitermate sterk met het titelnummer (tevens eerste single). De beat klinkt zoals je er op ieder hiphopalbum tenminste één hoopt aan te treffen en Brainpower rapt op de hiervoor beschreven wijze. De 'bragging and boasting'-teksten zijn in dit nummer dan ook geheel op hun plaats. Laten we dan ook maar meteen de conclusie trekken: 'Door Merg & Brain' is een sterk album. Strakke harde beats ('Gansta Lee Skit' met Gangsta Lee en 'XXX' met o.a. Yukkie B.) worden afgewisseld met lekkere relaxte funky beats ('Chill' met Rollarocka en 'MC Vol Overgave'), de teksten zijn amusant en een enkele keer indrukwekkend ('Je moest waarschijnlijk gaan' over de dood van Brainpower's beste vriend) en de nummers lopen vlot in elkaar over (slechts één nietszeggend tussenstukje, wat bij hiphopalbums als een zegen geldt, en tja... weer zo'n 'verborgen' track waar je drie minuten op moet wachten). Naast eerdergenoemde muzikanten werkt nog een keur aan andere personen mee, waaronder Oh Jay, Too Tall en C.A.N.E. 'Niemand zegt me muzikaal: "...dat moet je wel of niet doen...",' rapt Brainpower in 'Ballade voor de ongelovige'. De ware instelling van een groot kunstenaar, die zich dan ook niets zou moeten aantrekken van wat ene Zone 5300-recensent tot slot nog te zeiken heeft. Als zijn woorden tenminste helemaal kloppen, want ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat er op sommige punten wel heel erg naar de commerciële kant is gekeken. Er is soms (ongetwijfeld onder het mom van 'professionaliteit') iets te fanatiek aan gewerkt om de rauwe kanten van de hiphop eraf te halen, wat de muziek dan niet ten goede komt. Met als dieptepunt de tweede single 'De vierde kaart': die is zo glad als de kut van een vijfjarige, wat ook de doelgroep voor dat nummer lijkt te zijn. (Dennis Lahey)