American Nightmare is een volmaakt portret van de groep Amerikaanse filmmakers die vanaf de jaren '60 de moderne horror heeft vormgegeven. Vooral het koppelen van het genre aan de ingrijpende maatschappelijke veranderingen van die tijd is een grote verdienste van die documentaire uit 2000. We zien bijvoorbeeld hoe de voormalige oorlogsfotograaf Tom Savini zijn trauma's uit Vietnam verwerkt in zijn bloederige special effects voor onder meer Dawn Of The Dead. De recente Amerikaanse televisiedocu Going To Pieces gaat ook over horror, maar springt een stuk minder behoedzaam met de materie om; Savini wordt neergezet als de gemiddelde sensatiebeluste perverseling uit de scene, wat geen recht doet aan zijn invloedrijke positie. Misschien is Going To Pieces aangestoken door de schijnbare oppervlakkigheid van het subgenre dat het onder de loep neemt, namelijk de Amerikaanse slasher. Films uit deze hoek werden gemaakt volgens de rotsvaste succesformule van twee onverwachte kaskrakers, Halloween (1978) en Friday The 13th (1980). In de typische slasher wordt op systematische wijze de ene na de andere onschuldige afgeslacht door een mysterieuze freak, waarbij de meestal vrouwelijke hoofdrolspeler telkens op een haar na de dans ontspringt. Het moorden met allerhande voorwerpen, van klopboor tot barbecuespies, bleek een onuitputbare bron van sensatie voor het trouwe tienerpubliek in de jaren '80, dat in grote getalen bleef opdagen voor bloedfestijnen als Slumber Party Massacre, Happy Birthday To Me en Silent Night, Deadly Night. Aardig aan Going To Pieces is dat veel van deze juweeltjes weer uit de vergetelheid worden gehaald. Er wordt gegist naar de maatschappelijke voedingsbodem van het genre (de koude oorlog?) maar uiteindelijk moet de kijker zelf maar een verklaring verzinnen. Jammer is ook dat de dvd veel informatie over de plots van de films weggeeft; spoilerhater, u bent gewaarschuwd. Desondanks is Going To Pieces een fijn feest der herkenning voor hen die nooit genoeg krijgen van het genre.