Vorig jaar bracht Midlake uit Denton, Texas hun tweede plaat uit. Wie zei u, Midlake? Nooit van gehoord. Dat is niet zo vreemd: meer dan 99% van alle nieuwe platen gaat tenslotte langs je heen. Wat een geluk dus dat ik in de huiskamer van een muzikale alleseter met het oor op het volgende feit gedrukt werd: deze plaat moet je gehoord hebben! Bovendien spelen ze 14 april op Motel Mozaique in Rotterdam. Reden genoeg dus voor wat extra aandacht.
Cocteau Twins-bassist Simon Raymonde ontdekte de band enkele jaren geleden en haalde ze naar zijn eigen label Bella Union om in 2004 hun debuut Bamnan and Slivercork op te nemen. Die viel meteen al op bij de schrijvende pers. Hun tweede plaat sleepte enkele awards binnen. Sindsdien is het erg hard gegaan en toeren ze door de VS en Europa. Midlake houdt van folkrock uit de seventies. Hoho, dit is geen retrobandje. Midlake heeft een tijdloos en authentiek geluid ontwikkeld met close harmony zang, piano, electrische en akoestische gitaren en zelfs dwarsfluit. Close harmony en dwarsfluit mogen dan erg onhip lijken, op The Trials of Van Occupanther past het naadloos in het geheel.
Eerste luisterbeurt: lekker plaatje, niks aan de hand. Dat de liedjes verbluffend geraffineerd in elkaar zitten dringt pas na twee of drie keer luisteren goed tot je door. Midlake klinkt namelijk misleidend onopvallend, maar is verre van mainstream. Een echte groeiplaat dus. Nummers als Roscoe en Young Bride kunnen je dagenlang achtervolgen. Midlake heeft met tekst en geluid een eigen sprookjesachtige wereld geschapen. Hypnotiserend Tortoise-achtig gitaargetokkel en een in Chinese stijl gespeelde viool dragen bij aan een dromerige sfeer. Vooral de ballads met piano doen denken aan twee andere grote singer-songwriters: Rufus Wainwright (We Gathered In Spring) en Neil Young (Branches). Tussendoor kunnen de gitaren ook flink loos gaan, waarmee de plaat heel gevarieerd is geworden. Dat een derde plaat maar snel mag volgen. Drie mp3-liedjes zijn hier te vinden.