Bart "de pseudoniemloze" Schoofs' onderkoelde, soms hermetische humor was jarenlang een goed bewaard geheim. In Vlaanderen was het óf de methode-Vandersteen óf de methode-Kamagurka, wilde je als jonge auteur kans maken op een publikatie. Zijn 'Braaf Varken'-reeks laat zien dat het ook nog anders kan, maar blijft een apart verschijnsel. Nu ligt dan nummer 2 in de schappen te knorren. Ongeveer een half jaar later dan beloofd, maar de hilarische omslagtekening van een tuinkabouter met mobieltje (argh!) en trainingsbroek (argh! argh!) maakt meteen alles goed. Dit nummer laat minder van de columnist in Bart Schoofs aan het woord maar is minstens zo leuk. Het vervolgverhaal 'Brieven aan Nonkel J.' leest soepeler, terwijl de hoofdpersoon zich onverminderd asociaal blijft gedragen. Lachen is het met observaties van museumbezoekers-uit-de-hel, die kauwgombolletjes op de sokkels achterlaten en hun geld terug eisen, omdat ze niets van de kunstvoorwerpen begrijpen. Hoogtepunt van dit deel is het geheel op rijm gezette 'In het hol van de leeuw', waarin drie apezatte studenten (Schoofs woont in Leuven, waar geen gebrek is aan deze lagere diersoort) een nachtelijk bezoek brengen aan de zoo. Meer bepaald de leeuwenkooi. Enig idee hoe dat afloopt?
(Marcel Ruijters)