De samenwerking tussen tekenaar Loustal en schrijver Philippe Paringaux voert terug naar een oude vriendschap. Samen maakten ze sfeervolle albums als 'Woestijnkoorts' en 'Besame Mucho', met als voorlopig hoogtepunt het recente 'Kid Congo'. Tussendoor werkte Loustal ook met andere scenaristen, maar steeds misten ze de eigenschap die de door Paringaux geschreven albums bezaten: een geestverwantschap tussen gelijkgestemde zielen. Begin jaren negentig maakte Loustal 'De gebroeders Adamov'. Scenarist was de Amerikaanse romanschrijver Jerome Charyn, die eerder samenwerkte met François Boucq. In 'De vrouw van de tovenaar' en 'Duivelsmond' had Boucq de droomachtige verhalen van Charyn opgewaardeerd met een dosis Europees surrealisme. Hoewel Charyn daarna ook scenario's voor andere tekenaars schreef, haalde het eindresultaat nooit meer het niveau van de albums met Boucq. Tien jaar na 'De gebroeders Adamov' publiceert Loustal nu 'White Sonya', opnieuw geschreven door Charyn. De hoofdpersoon wordt aan het begin van het verhaal uit de gevangenis ontslagen, maar ondanks al haar pogingen lukt het haar niet een nieuw bestaan op te bouwen. Telkens haalt het verleden haar in en aan het einde van haar beproevingen ervaart ze de terugkeer naar de gevangenis als een bevrijding. De titel mag dan een knipoog naar een beroemde sword & sorcery-strip zijn, voor het overige valt er in 'White Sonya' weinig te lachen. Loustal lijkt zijn best te doen om het verhaal niet mooier te maken dan het is: de tekenstijl is hard, de inkleuring betrekkelijk vlak. Die realistische benadering brengt de zwakke plekken in Charyns scenario, zoals het onbeholpen liefdesverhaal, onverbiddelijk aan het licht. De onwerkelijke sfeer in zijn verhalen kan beklemmend werken, maar keert zich in 'White Sonya' tegen de karakters, die een afwezige indruk maken: acteurs die hun scènes afwerken terwijl hun gedachten elders zijn. Jammer, zeker als je bedenkt dat het fraaie, door Paringaux geschreven 'Un garçon romantique' al zeven jaar op een Nederlandse uitgave wacht.

(Pieter van Oudheusden)