Met België's beminnelijkste popster Mauro Pawlowski weet je het nooit. Zijn band The Evil Superstars was een duivels ritje in de achtbaan met The Beatles en Zappa, zijn Mitsoobishy Jacson-project refereerde eerder aan, zeg, Crowded House en op Zone 5300's Delirium in Hi-Fi-festival experimenteerde hij er op los met een eh... hardbopfreejazzpunkcombo. Wie even bang was dat dít zijn nieuwe muzikale koers zou worden, kan met een gerust hart van het beademingsapparaat: Mauro's eerste solo-cd Songs From A Bad Hat bevat elf poppareltjes waarin de geest van Beatles, Bowie en Bolan nooit ver weg is. Mauro durft 'gewoon' te zijn, wat betekent dat er ruimte is voor mooie ballads ('Love Once Again', 'Everybody's Friend'), met EPO geïnjecteerde rhythm 'n blues ('Shot Of Shame') en venijnige rockers in de beste glam-traditie ('Let Me Know', 'A Faint Smile'). Songs From A Bad Hat is het meest toegankelijke werk dat hij heeft gemaakt, maar met Mauro weet je het nooit: dat hij ons in de toekomst maar mag blijven verrassen.

(Tonio van Vugt)