Fans van Johnny Dowd, The Make-Up en The Cramps opgelet: er is een
nieuwe voorganger aan het firmament
Het Voodoo Rhythm label brengt met enige regelmaat vrij trashy rockplaten
uit met voornamelijk ouderwets vette rock & roll, rammelblues en ander
goors.
De titel van het tweede deel van deze Reverend Beat-Man-trilogie zegt het al: deze Godvrezende Hillbillies zijn niet van de subtiele aanpak. De zingende voorganger vliegt regelmatig met gierende stembanden uit de bocht, begeleid door beukende drums, orgel, gitaar en mondharmonica. Het betreft hier ongepolijste home recordings gemixed met wat studio-opnamen. God en de duivel, moord, incest, drank en andere slechte gewoonten vormen de onwelriekende poel aan onderwerpen waar dit gezelschap met overgave in duikt. In Dont Stop To Dance bezingt hij het bepotelen van dansende damesbillen, en in Our Girls geeft hij advies aan jonge meisjes om bepaalde talenten vooral goed te benutten; erg amusant allemaal. Aangekomen bij psalm nummer zes horen we: Oh Lord, Ive got the devil inside me. Take it away from me. Het klinkt niet bepaald wanhopig, sterker nog, The Reverend lijkt de aanwezigheid van duivelse krachten behoorlijk inspirerend te vinden. Hallelujah brothers and sisters!
Tussen het gebeuk door komen er gelukkig ook nog wat sober uitgevoerde nummers voorbij, zoals I Want You To Feel, waarin de eenzaamheid en het loserschap aan bod komen. Vrolijke dansmuziekjes zijn er waarempel ook nog: In Blue Moon Of Kentucky zorgt de snelle vioolpartij voor fijne herinneringen aan de Ierse Pogues. Erg orgineel is de akkoordenkeuze niet, maar dat mag de pret niet drukken. Surreal Folk Blues Gospel Trash Vol 2 is een zeer genietbare plaat voor iedereen die ook Johnny Dowd, The Make-Up en The Cramps in de platenkast heeft.
De titel van het tweede deel van deze Reverend Beat-Man-trilogie zegt het al: deze Godvrezende Hillbillies zijn niet van de subtiele aanpak. De zingende voorganger vliegt regelmatig met gierende stembanden uit de bocht, begeleid door beukende drums, orgel, gitaar en mondharmonica. Het betreft hier ongepolijste home recordings gemixed met wat studio-opnamen. God en de duivel, moord, incest, drank en andere slechte gewoonten vormen de onwelriekende poel aan onderwerpen waar dit gezelschap met overgave in duikt. In Dont Stop To Dance bezingt hij het bepotelen van dansende damesbillen, en in Our Girls geeft hij advies aan jonge meisjes om bepaalde talenten vooral goed te benutten; erg amusant allemaal. Aangekomen bij psalm nummer zes horen we: Oh Lord, Ive got the devil inside me. Take it away from me. Het klinkt niet bepaald wanhopig, sterker nog, The Reverend lijkt de aanwezigheid van duivelse krachten behoorlijk inspirerend te vinden. Hallelujah brothers and sisters!
Tussen het gebeuk door komen er gelukkig ook nog wat sober uitgevoerde nummers voorbij, zoals I Want You To Feel, waarin de eenzaamheid en het loserschap aan bod komen. Vrolijke dansmuziekjes zijn er waarempel ook nog: In Blue Moon Of Kentucky zorgt de snelle vioolpartij voor fijne herinneringen aan de Ierse Pogues. Erg orgineel is de akkoordenkeuze niet, maar dat mag de pret niet drukken. Surreal Folk Blues Gospel Trash Vol 2 is een zeer genietbare plaat voor iedereen die ook Johnny Dowd, The Make-Up en The Cramps in de platenkast heeft.